Jovis die 28 mensis Septembris 2023

ACROAMATA & ALIA BLOGA LATINA

Hic praebentur acroamata (vulgo: podcasts) et bloga varia quae in rete inveniri possunt. Certe opiniones hic expressae externae sunt Ephemeridi.

AUDEAMUS IGITUR!



Prinzessinjagd

 11 Sep 2023, 12h19
FRAGMENTUM DĒ FĀBELLĀ GRIMMIĀNĀ 113: DĒ DUOBUS FĪLIĪS RĒGIS
VERSIŌNEM LATĪNAM SCRĪPSIT LEO LATĪNUS

Cum sedērent ad mensam, rex: »Fīliam meam minimam« inquit, »dāre nōn poterō, antequam nupserint duae nātū māiōrēs«. Tum fīlius et fīlia rēgis erant valdē contristātī, et fīlius rēgis nōn iam scīvit ullum remedium. Tenebrīs obortīs īdem cum fīliā rēgis properē abīit. Cum paulisper iam properāvissent, fīia rēgis semel sē convertit et conspexit patrem sē sequentem. Fīlia: »Oh« inquit, »quid faciāmus? Pater meus nōs sequitur et assequētur. Tē permūtābō in veprem mēque in rosam. Et mediō in vepre certē erō sēcūra«. Pater locum assecūtus, quō fīlius fīliaque steterant, stetit ibi veprēs et in ēius mediō fuit rosa. Rex rosam voluit dēcerpere, sed digitus patris spīnā est punctus, ut īdem nōn posset, quīn domum redīret. Tum uxor ex eō quaesīvit, quārē illōs nōn sēcum addūxisset? Tum rex dīxit sē nihil vīdisse nisi veprem et rosam. Tum rēgīna: »Sī quidem« inquit, »rosam dēcerpsissēs, veprēs certē unā cum rosā hūc vēnisset«. Tum rex iterum profectus est rosam allātūrus. Sed fīlius fīliaque iam procul abīerant per campum et rex semper eōs sequēbātur. Tum fīlia iterum conversa patrem conspexit. Tum dīxit: »Oh, quid nunc faciāmus? Tē permūtābō in ecclēsiam mēque in parochum. Tum stābō ad pulpitum homīliamque habēbō«. Cum autem rex illum locum assequerētur, ubi ambō fuerant, ibidem stetit ecclēsia, et ad pulpitum stābat parochus et homīliam habēbat. Rex homīliam audīvit et domum īit et omnia narrāvit uxōrī. Eadem autem: »Utinam« inquit, »tēcum addūxissēs parochum, ecclēsia ultrō hūc vēnisset. Ah nōn prōdest tē mittere. Nōn possum quīn ipsa abeam«. Cum aliquamdiū migrāvisset, ē procul ambōs illōs conspexit, fīlia rēgis sē convertit et: »Vae nōbis« inquit, »nunc venit māter mea ipsa. Tē in vīvārium permūtābō mēque in piscem«. Māter cum locum assecūta esset, conspexit ibidem magnum vīvārium, in cūius mediō piscis circumsiluit et caput ex aquā prōtendens perquam laetē natābat. Tum māter perquam indignāta tōtum vīvārium ēbibit, ut piscem caperet. At hōc factō tam vehementer nauseāvit, ut tōtam aquam ēvomeret. Dīxit autem: »Videō hīc nullum mihi restāre remedium!«



Calgacus dux Britannus de imperiosissimis Romanis

 24 Aug 2023, 20h26

P. Cornēliī Tacitī Dē vītā et mōribus Iūliī Agricolae (XXX-XXXII)

[30] [...] "Nōs terrārum ac lībertātis extrēmōs recessus ipse ac sinus fāmae in hunc diem dēfendit: nunc terminus Britānniae patet, atque omne ignōtum prō magnificō est; sed nulla iam ultrā gens, nihil nisi fluctūs ac saxa, et infestiōrēs Rōmānī, quōrum superbiam frustrā per obsequium ac modestiam effugiās. Raptōrēs orbis, postquam cuncta vastāntibus dēfuēre terrae, mare scrūtāntur: sī locuplēs hostis est, avārī, sī pauper, ambitiōsī, quōs nōn Oriens, nōn Occidens satiāverit: sōlī omnium opēs atque inopiam parī adfectū concupiscunt. Auferre trucīdāre rapere falsīs nōminibus imperium, atque ubi sōlitūdinem faciunt, pācem appellant.

[31] Līberōs cuīque ac propinquōs suōs nātūra cārissimōs esse voluit: hī per dīlectūs alibī servitūrī auferuntur; coniugēs sorōrēsque etiam sī hostīlem libīdinem effugērunt, nōmine amīcōrum atque hospitum polluuntur. Bona fortūnaeque in tribūtum, ager atque annus in frūmentum, corpora ipsa ac manūs silvīs ac palūdibus ēmūniendīs inter verbera et contumēliās conteruntur. [...] 

[32] An eandem Rōmānīs in bellō virtūtem quam in pāce lascīviam adesse crēditis? Nostrīs illī dissensiōnibus ac discordiīs clārī vitia hostium in glōriam exercitūs suī vertunt. [...] Omnia victōriae incitāmenta prō nōbis sunt: nullae Rōmānōs coniugēs accendunt, nullī parentēs fugam exprobrātūrī sunt; aut nulla plerīsque patria aut alia est. Paucōs numerō, trepidōs ignōrāntiā, caelum ipsum ac mare et silvās, ignōta omnia circumspectāntēs, clausōs quōdam modō ac vinctōs dī nōbis trādidērunt. Nē terreat vānus aspectus et aurī fulgor atque argentī, quod neque tegit neque vulnerat. [...] Nec quicquam ultrā formīdinis: vacua castella, senum colōniae, inter male parentēs et iniustē imperāntēs aegra mūnicipia et discordantia. Hīc dux, hīc exercitus: ibi tribūta et metalla et cēterae servientium poenae, quās in aeternum perferre aut statim ulciscī in hōc campō est. Proinde itūrī in aciem et māiōrēs vestrōs et posterōs cōgitāte".



Diabolica pantomima

 16 Aug 2023, 11h40
"Perversē te imitāntur omnēs quī longē sē ā tē faciunt et extollunt sē adversum tē"
(Augustīnī Confessiōnēs II, VI, XIV)


nam et superbia celsitūdinem imitātur, cum tū sīs ūnus super omnia Deus excelsus. et ambitio quid nisi honōrēs quaerit et glōriam, cum tū sīs prae cunctīs honōrāndus ūnus et glōriōsus in aeternum? et saevitia potestātum timērī vult: quis autem timēndus nisi ūnus Deus, cūius potestātī ēripī aut subtrahī quid potest, quandō aut ubi aut quō vel ā quō potest? et blanditiae lascīvientium amārī volunt: sed neque blandius est aliquid tuā cāritāte nec amātur quicquam salūbrius quam illa prae cunctīs formōsa et lūminōsa vēritās tua. et cūriōsitās affectāre vidētur studium scientiae, cum tū omnia summē nōveris. ignōrantia quoque ipsa atque stultitia simplicitātis et innocentiae nōmine tegitur, quia tē simplicius quicquam nōn reperitur. quid tē autem innocentius, quandōquidem opera sua malīs inimīca sunt? et ignāvia quasi quiētem appetit: quae vērō quiēs certa praeter dominum? luxuria satietātem atque abundantiam sē cupit vocārī: tū es autem plēnitūdo et indēficiens cōpia incorruptibilis suāvitātis. effūsio līberālitātis obtendit umbram: sed bonōrum omnium largītor affluentissimus tū es. avāritia multa possidēre vult: et tū possidēs omnia. invidentia dē excellentiā lītigat: quid tē excellentius? īra vindictam quaerit: tē iustius quis vindicat? timor insolita et repentīna exhorrescit rēbus quae amāntur adversantia, dum praecavet sēcūritātī: tibi enim quid insolitum? quid repentīnum? aut quis ā tē sēparat quod dīligis? aut ubi nisi apud tē firma sēcūritās? tristitia rēbus āmissīs contābescit quibus sē oblectābat cupiditās, quia ita sibi nollet, sicut tibi auferrī nihil potest.


Imāgo ē Commentariō ad Apocalypsim Beatī Liebānensis (a. 776-786) dēprompta.

Permanens Penelope

 03 Aug 2023, 22h00

Y de lo que me alegro,
es de que esta labor tan empezada,
este trajín humano de quererte,
no lo voy a acabar en esta vida;
nunca terminaré de amarte.
Guardo para el final las dos puntadas,
te-quiero, he de coser cuando me muera,
e iré donde me lleven tan tranquila,
me sentaré a la sombra con tus manos,
y seguiré bordándote lo mismo.
El asombro de Dios seré, su orgullo,
de verme tan constante en mi trabajo.

Et hōc ūnō laetor,
quod labōrem istum meī mihi jam diū susceptum,
hūmānissimum negōtium istud amāndī
tē, hāc in vīta nōn sum perfectūra;
amor meus ergā tē numquam sapiet terminum.
Postrēmum fīlum "te" servō ultimō fīlo "amō" conserendum,
moriens "tē-amō" tunc etiam texere dēbō,
et quiēta adibō quō fuerim dēducta,
in umbrā sedēbō cum manibus tuīs
tibique eādem pergam textūrā. 
Admīrātio Deī erō, ējus decus,
quī mē in labōre constāntem tuētur.

Translātiōnem ipsa fēcī aliquantulum līberam perquam propriam.




Breves adnotationes ad carmen Borgeanum "Causae"

 21 Jul 2023, 11h56

Hīc verō quāsdam adnōtātiunculās ad trāslātiōnem meam carminis Georgī Ludovīcī Borges "Las causas" scrībere volō, brevēs. Ab inceptō quidem mē nihil adhūc dēterrēre potuit (paveō iam sanē, sed nōn pudeō). Sī lectōrī placitum est, legat prōrsum.

Illī occāsūs et genera illa: Adjectīvum dēmonstrātīvum tertiam persōnam dēsignat "tam ā loquente quam ab audiente remōtam" (sīc Forcellini s. v.). Cūius conlocātio in chīasmō circuitum diērum et generātiōnis hominum ("occasūs" et "genera") significāre vult, quī omnēs principium habent et fīnem. Vērē enim hōc in locō fragmentum Homēricum celebre in Iliade VI, 146-149 subtiliter resonat: 

οἵη περ φύλλων γενεὴ τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν.
φύλλα τὰ μέν τ᾽ ἄνεμος χαμάδις χέει, ἄλλα δέ θ᾽ ὕλη
τηλεθόωσα φύει, ἔαρος δ᾽ ἐπιγίγνεται ὥρη·
ὣς ἀνδρῶν γενεὴ ἣ μὲν φύει ἣ δ᾽ ἀπολήγει.

"Quālis foliōrum generātio, tālis et hominum.
Folia alia quidem ventus humī fundit, alia vērō sylva
Germināns prōdūcit; vērisque succrescunt tempore:
Sīc hominum generātio, haec quidem nascitur, illa vērō dēsinit".

(versiōnem Latīnam afferō dē Samuele Clark: hīc ad locum).

Diēs illī, nec nonnullus prīmus fuit: Hic versus superiōrem explicat et dīlātat, sīcut ipse sensus indicat (quod scīlicet principiō caret tempus).

Prīmus versus circulārem et līmitātum, quīn etiam ondulātum, videō, nam descendentem ("los ponientes": "dē-pōnō") et subitō ascendentem ("las generaciones": γίγνομαι); alterum tamen līneālem intelligō et in aeternum prōjectum. 

Frīgora aquae illa in gutture
Adāmī. Paradīsus ordinātus: Dēnique prīmus hominum appāret, Adāmus, et prōfectō post gravem lapsum quem Germānicī  Zeilensprung  nōminant et ā Francogallicīs ut enjambement  nōn est ignōtum. "Ordinātus" verbum Graecum κόσμος recinit, sīc ut idem valeat quod "ornātus" vel etiam "pulcher", et quidem (licet longulē disserens), ad ūniversum praesōcrāticum collīniāre vidētur. Cēterum, ipsa mihi grātulor quod rythmum hērōicum endecasyllabī Borgeānī hīc servāre potuī.

Oculus cālīginem quī expedīt: Cālīginī arcāna signa insunt sīve fortasse numerī sēcrētī necnōn aenigmata difficilia intellectū. Quae tamen oculus ille interpretātus est. Cūjusnam oculus? Nesciō. Quidquid enim in obscūritāte sit, albō oppōnitur.  

Ille amor lupī, albente caelō: Ecce album: fortasse lūna ipsa, quandōquidem dē lupīs loquitur poēta. 

Vocābulum. Hexameter. Speculus: Lingua. Litterātūra. Ars.

A veces en las tardes una cara
nos mira desde el fondo de un espejo;
el arte debe ser como ese espejo
que nos revela nuestra propia cara.

(Fragmentum dē carmine Borgeānum Ars Poēticā, vv. 17/20; hīc ad locum).



____________________________________