Veneris die 29 mensis Martii 2024

ACROAMATA & ALIA BLOGA LATINA

Hic praebentur acroamata (vulgo: podcasts) et bloga varia quae in rete inveniri possunt. Certe opiniones hic expressae externae sunt Ephemeridi.

LOGODAEDALI AURIFODINA




Sīsyphus

27 Feb 2024, 17h08
Dē Vicipaedīā

Logodaedalus Leōnī Latīnō s.p.d.

Lēgī symbolam Vicipaedīānam ā tē versam in sermōnem Latīnum1. Quīn eam pūblicās in Vicipaedīā ipsā Latīnā?

Valē!

Leō Latīnus Logodaedalō sal. pl.

Utinam faustīs ōminibus novum annum incohāverīs!

Quaeris, quārē nōndum pūblicāverim versiōnēs Wikipedīae meās in Vicipaedīā? Quia meō jūre Latīnē scrībere et reddere volō, nōn jūre aliquōrum scrīptorculōrum et corrēctorculōrum mihi ignōtōrum, quī falsant ad libitum suum symbolās meās. Esne tū auctor Vicipaedīae?

Valē semper et perge mihi favēre, cāre Logodaedale. Scrībe mihi quam saepissimē quidquid tibi in buccam vēnerit. Valē semper pancraticē et basilicē.

Medullitus tē salūtat

Nīcolāus Leō Latīnus

Logodaedalus Leōnī Latīnō s.p.d.

Grātiās tibi agō, pariter exoptō ut novum annum optimē incohāverīs. Rēctē quidem monēs, cum dīcis nōn paucōs auctōrēs Vicipaedīae esse «quī falsant ad libitum suum symbolās» aliōrum. Adde quod multī sermōnem Latīnum tam male callent ut dīcās verbīs Geminī Variī eōs «tria verba nōn posse jungere»2. Attamen meā quidem sententiā, cum Vicipaedīā īnstitūtum clārissimum jam sit quod etiam tirōnēs haud ignōrant, oportet ei operam dare: menda corrigere, rēs amplificāre, symbolās scrībere. Ipse in prīmīs corrigere cōnor quae inveniō.

Valē!

Leō Logodaedalō s.

Laudābile quidem est, cāre Logodaedale, studium tuum tirōnēs corrigendī. Sed nōnne haud rārō sunt sciolī hypercorrēctōrēs, quī falsō corrigant tuās corrēctūrās? Nōnne molestum et odiōsum est tempus terere tālibus baburrīs frustrā docendīs?

Valē semper,

LL

Logodaedalus Leōnī s.

Haud īnfitior molestum et odiōsum esse tempus terere illīs sciolīs hypercorrēctōribus. Nōn semel, sed plūriēs mihi ipsī vidēbar Sīsyphī saxum volvere. Tēcum tamen agitā hoc, paucōs hominēs linguam Latīnam callēre et paucissimōs symbolās Vicipaedīae scrībere. Quis corriget menda, exemplī grātiā, dē jūre cui operam dō? Quis scrībet symbolās dē rēbus quae meā intersunt? Nēmō est quī hoc facere possit praeter mē ipsum. Omnēs fautōrēs Latīnitātis plūs minusve aliquō campō perītiōrēs sunt quam aliī, ergō eōrum est explānāre quae melius nōvērunt. 

Bene valeās!

Leō Logodaedalō s.

Laudō fervōrem tuum, cāre Logodaedale, Latīnē scrībendī et docendī. Sed mihi displicet hierarchia Wikipēdīāna sive Vicipaedīāna, quā haud rārō doctī supprimuntur ab indoctīs. Cēterum Wikipēdīa jam prīdem summam īnfāmiam contrāxit scandalīs suīs falsātiōnis: eae symbolae, quae spectant ad polītica, historica, religiōsa, ideologica persaepe falsantur. Praecipuē mendācia climatomanica ā Wikipēdīānīs excogitantur coluntur augentur (nōvistīne fraudem ingentem illīus Mann pseudometeōrologī Americānī: curvam alsulegiae?). Plūrimum dolendum est, quod aliae encyclopaedīae interrētiālēs sunt nimis īnfirmae: itaque Wikipēdīānī paene habent monopōlium scientiae tradendae. Et nōs vīvimus in mundō Orwelliānō, ubi cottīdiē historia falsātur.

Quid tibi vidētur, optimē Logodaedale?

Valē basilicē, medullitus tē salūtat Leō Latīnus.

Logodaedalus Leōnī s.

Fāma, quae fert Vicipaedīam esse plēnam errōrum necnōn mendōrum, saepe rē comprobāta est, nunc tamen rēs melius sē habent. Sunt tamen aliae quaestiōnes quae etiam nunc restant. In prīmīs, cum plērīque auctōrēs sint virī, quīdam timent eōs "praejūdicāre" dē fēminīs, gentibus et cēterīs. Aliī dīcunt auctōrēs saepe falsō corrigere symbolās dē hominibus vīvīs ut sē vindicent ab iīsdem. Sine dubiō Vicipaedīa fīdem dare symbolīs suīs nōn potest. Quod tamen sciam, mendācia dē climate nōn excogitantur.

Dēnique meā quidem sententiā monopōlium scientiae tradendae Vicipaedīae nōn est. Sunt multae aliae encyclopaedīae quae pertinent ad argumenta pecūliāria praeter acta diurna et histologia. Praetereā Vicipaedīa nātūrā sinit omnēs opem līberē afferre ad eam ut menda corrigantur et nova momentī addantur.

Cūr crēdis nōs vīvere in mundō Orwelliānō? Nōnne potes quidvīs dīcere? Quis vetat? Russī et Sinēnsēs lībertāte et aliīs jūribus fundamentālibus āmissīs in mundō Orwelliānō vīvunt, illī sub tyrannō caedis avidō, illī sub factiōne commūnistā.

Optimē valeās. 

Grātiās tibi agō! Subscrībe grātiīs ut novās epistulās accipiās et opus meum sustineās.

1

Nīcolāus Grossus, “Dē tribus magīs quī stēllam in oriente vīdērunt”, Epistula Leonīna, 286, pp. 7-22

2

L. Annaeus Seneca, Epistulae mōrālēs ad Lūcilium, IV.40.9


In memoriam mīlitum Leucēs

25 Dec 2023, 09h00
Carmen quō secundum praemium Certāminis Apollināris Poēticī accēpī

In memoriam mīlitum Leucēs

Ante diem sextum, mea Phyllis cāra, Kalendas 
Martis erant ortūs dulcia festa tuī,
Nec poterāmus adhūc ignārī audīre nefanda
Līmen ad Eurōpae bella tonāre sacrum.
Dēnique dētrāctā Bladimīrō pelle tyrannī
Comis et haud dubia est caedis acerba famēs.
Occiduī tōtī quī sunt ā Caesare fortī
Ante oculōs pōnant nōn procul exitium.
Incoluit mordax quam cānaque bestia serpēns,
Est statiō Leucē bellica clausa marī,
Flāvā ubi caesariē juvenis saltāre vidētur
Currere et ā nautīs aurea tēla gerēns. 
Quī jugat Eurōpam, Leucēn quīcumque gubernat,
Aequoribus Pontī, Dānuvium ille regit.
Ecce ferox pistris! Vēnit praetōria nāvis
Moscua dēlētrix, missa Sebastopolī,
Obvia concīdēns, hominum armōrumque referta,
Praesidiō Leucēs et cita dixit: «Ohē!
Īnsula Serpentis, nāvis sum Russica longa».
Jussit utī mīlēs trāderet arma sibi.
Dux vigilum, dubius prīmum, rēspondit ibi audax:
«Nūmina tē perdant, Russica foeda ratis!» 
Conjectū Leucē ferrī flammaeque perempta est,
In cinerem rursus prīstina versa pharos.
Raeda sacra hērōī, quae dēlectāris in undīs,
Īnsula tornandō facta rotunda diīs,
Aeacidum, Thetidos subolēs, dīvīnus Achillēs,
Altā ā stirpe, tuam sorte prehendit humum.
Accipe martyrium tū estōque secundus, Achillēs, 
Ucrainīs mortem quī occubuēre virī.

Jūdicēs, cum singula lēgissent ac perpendissent carmina, hoc praemium concordī jūdiciō elegīae istī cui In memoriam mīlitum Leucēs index adtribuēre. Perhibet enim maestus poēta mīrum in modum ūnam ex rēbus gestīs illīus bellī quod adhūc Eurōpae regiōnēs orientālis pervastat, scīlicet diem quō, exeunte mēnse Februāriō superiōris annī, Russī Ucrainōs fīnēs invāsērunt. Nūllus est terrārum orbis cīvis, quī illīus bellī ignōret damna. Quae poētae animum ita sollicitāvērunt, ut ardentibus tamen suāvibus distichīs cordis prōmeret dolōrēs. Quod ad rhythmum attinet sunt ea disticha pūrissima. Quae omnia, ūnā cum vīvācissimō poēticō sermōne, commendārunt ut jūdicēs alteram carminī tribuerint palmam.1

Adnotātiunculae

vv. 1-2, Ante … Martis: a.d. VI Kal. Mar. est diēs nātālis meae puellae, quō in eōdem Russia annō MMXXII Īnsulam Serpentium (Russicē Ostrov Zmeinyj, Ucrainicē Ostriv Zmiïny̆y) invāsit, quae antīquitus Leucē sīve Achillis Īnsula vocābātur.

v. 5, Bladimīrō: dē Bladimīrō Putinō Bladimīrī f. scīlicet loquor. Lectiōnem Graecam (Βλαδίμηρος) retinendam cēnseō, quia ipsī Rōmānī numquam, quod sciam, litterā cōnsonantī “v” ante cōnsonantem aliam ūsī sunt.

v. 7, Caesare: Tsar enim orīginem dūcit ā cognōmine Latīnō.

v. 9, cānaque … serpēns: Īnsula Serpentium sīc appellātur, quia fertur serpentēs albōs eam incoluisse: «οὕνεκά οἱ τὰ πάρεστι κινώπετα λευκὰ τέτυκται·»23

vv. 11-12, Flāva … gerēns: Achillēs putābātur nūmen īnsulae: «Εἶδον ἤδη ναῦται πολλάκις ἄνδρα ἠίθεον, ξανθὸν τὴν κόμην, πηδῶντα ἐν ὅπλοις· τὰ ὅπλα χρυσᾶ·»4 Vidērunt saepenumerō nautae juvenem flāvā īnsignem comā, aureīsque armīs tripudium saltantem mīlitāre.

v. 16, Sebastopolī: Σεβαστόπολις

vv. 18-22, Praesidiō … ratis: Hīc conātus sum sermōnem brevem inter nāvem praetōriam Moskva et ducem mīlitum Ucrainum vertere:

Russian warship: Snake Island, I, Russian warship, repeat the offer: put down your arms and surrender, or you will be bombed. Have you understood me? Do you copy?
Ukrainian 1:Nu, vsyo. That’s it, then. Or, do we need to fuck them back off?
Ukrainian 2: Might as well.
Ukrainian 1: Russian warship, idi nakhuy.

Idi nakhuy ad verbum esset: «abī in mentulam», i.e. «jubeō tē mentulā sedēre». Haec sententia mihi Leōnidae mē monuit, qui enim, cum Xerxēs scrīpsisset “Mitte arma”, rēspondit: “Veniēns cape” (μολὼν λαβέ)5. Postrēmō a.d. XVIII Kal. Māj. annō MMXXII Moskva nāvis dēmersa est.

v. 24, pharos: Pharos super templum Achillis aedificāta est.

vv. 25-29, Raeda … Achillēs: in sermōnem Latīnum vertī clārissimum epigramma, Olbiae Ponticae inventum, quō auctor honōre honestāvit Leucēn Achillemque: «κυκλοτερὲς κτεάτισµα θεῶν, ἥρωος ὄχηµα, | νῆσε περικλύστη, κύµασι γηθοµένη, | σὸν πέδον εἴληχεν Θέτιδος γόνος, αἷµα δ᾿ἄνωθε | Αἰακίδης, Ἀχιλλεὺς ἀθανάτοισιν ἴσος. | ἀλλ᾿Ἀχιλλεῦ δέξαι θυσίην καὶ ἵλαος ἴσθι.»6

Grātiās tibi agō! Subscrībe grātiīs ut novās epistulās accipiās et opus meum sustineās.

2

Dionȳsiī Periēgētis Orbis Dēscrīptiō, 544

3

B. Bravo, Pontica varia, École française d’Athènes, Atene, 2021, cap. VI «Il serpente, simbolo di potenze catactonie, suggerisce l’appartenenza di Achille all’aldilà.»

4

Maximī Tyriī Dissertātiōnēs, I, XV, 282

5

A. Abramovich, “Иди Hаxуй”, LRB blog, 28/02/2022; D. Wordsworth, “The complicated business of swearing in Ukrainian”, The Spectator, 05/03/2022

6

B. Bravo, Pontica varia, École française d’Athènes, Atene, 2021, cap. VII


Death by Water

28 Nov 2023, 14h01
Waste Land's section IV translated into Alcaic stanzas

When I was reading Horace, I had the brilliant idea of learning to write Alcaic stanzas. In the same period I read for a second time Eliot’s Waste Land and I got struck by the fourth section of the poem. Little I knew then (around May) that this project would have taken me so many months to complete.

In “Death by Water” the narrator describes a man, Phlebas the Phoenician, who died by drowning. Eliot was probably inspired by the sequence of epigrams in the Palatine Anthology, «which are dedicated to drowned sailors and the like»1.

Thanks for reading Logodaedalī Aurifodīna! Subscribe for free to receive new posts and support my work.


Death by Water

Phlebas the Phoenician, a fortnight dead,
Forgot the cry of gulls, and the deep sea swell
And the profit and loss.

A current under sea
Picked his bones in whispers. As he rose and fell
He passed the stages of his age and youth
Entering the whirlpool.

Gentile or Jew
O you who turn the wheel and look to windward,
Consider Phlebas, who was once handsome and tall as you.

Naufragium

Qui septimanas mortuus est duas,
Vocem larorum, Sidonius Phlebas,
Fluctusque jacturam profundi
Non pelagi meminit lucrumque.

Submersus omnem gurgite transiit
Aetatis horam, sub pelago fretum
Quod carne nudavit susurris,
Dum exoritur labiturque corpus. Dum cadit exoriturque corpus.

Ventum ad secundum cum adspicias ita
Clavumque flectas, respice tu Phlebam
Gentilis aut Judaeus, olim
Qui fuit altus itemque pulcher.


v. 1, septimanas … duas, fourteen days (two weeks) are called a fortnight.

v. 2, Sidonius Phlebas, although a historical record of the name Phlebas (from φλέψ blood-vessel, vein or artery) cannot be found in antiquity, «the formation by adding the suffix -as is regular enough»2.

vv. 3-4, Fluctusque – lucrumque, Phlebas forgot (non meminit) many things: «the cry of gulls» (vocem larorum), «and the deep sea swell» (fluctusque … profundi … pelagi), «and the profit and loss» (jacturam … lucrumque). My translation is more tangled than I wanted, but I couldn’t find a better phrasing.

vv. 5-8, Submersus … gurgite, overwhelmed by the whirlpool.
omnem – horam, he passed every moment (hour) of life. Apparently, Horace never used the -ii form of the perfect, so transiit is a blue-pencil error.
sub – susurris, (the body) that a current under sea deprived of flesh with whispers.
dum – corpus, while the body rises and falls.

v. 9, Ventum ad secundum, windward is the wind side, the side turned to the favourable wind.

v. 10, Clavumque flectas, clavus can mean the handle of the tiller.

1

H. Musurillo, “A Note on the Waste Land (Part IV)”, Classical Philology, 3, 1956, pp. 174-175

2

idem


Abdul (al-)Hazred's unexplainable couplet

17 Nov 2023, 10h48
Translated in Latin elegiac distich
Abdul (al-)Hazred (created with Substack image generator)

Abdul (al-)Hazred, the author of the Necronomicon, wrote the so called unexplainable couplet, which goes as follows:

That is not dead which can eternal lie,
And with strange aeons even death may die.

The above couplet could be a veiled reference to the cult of the Great Old Ones1. According to the Nameless City narrator, (al-)Hazred dreamed of the Nameless City the night before he sang the “unexplainable couplet”2. It has been translated many times3, even in Latin and Ancient Greek.

The only translation into Latin verses4 was made, as far as I know, by a certain Deinolithos5:

Illud nōn moritur quod polleat usque morārī:
Temporibus mīrīs, Mors, potes ipsa morī.

The meter (an elegiac distich) scans perfectly and I like the parallel between morārī and morī. However, I'm not convinced by the phrase «quod polleat usque morārī», because polleō can be followed by a substantive clause, but it's only the participle pollēns that is followed by an infinitive.

Therefore, I wrote my own version of the couplet, trying to be as literal as possible:

Quod recubāre potest aeternum haud occidit illud,
Insolitīs aevīs Mors licet intereat.

Thanks for reading Logodaedalī Aurifodīna! Subscribe for free to receive new posts and support my work.

1

H. P. Lovecraft, The Call of Cthulhu, Summer 1926

2

H. P. Lovecraft, The Nameless City, January 1921

3

L. G. Abbadie, “The Much-Discussed Couplet”, Ars Necronomica, 26/02/2014

5

Deinolithos, “Latin version of the Necronomicon discovered!”, The Blogicaster, 21/10/2010; Id., “The Necronomicon in English, Latin and Greek: A comparison”, The Blogicaster, 25/10/2010


Pamphila sīve dē veneficā colloquium

01 Nov 2023, 18h30
Fābula ex arcānīs nostrōrum marītōrum LXXXII* in sermōnem Latīnum ā Logodaedalō versa

*I segreti dei nostri mariti ep. 82

Maleficent (created with Substack image generator)

Simplicia, Theophila, Drūsilla

SI. Salvēte mātrōnae.

TH. et DR. Salva sīs et tū, Simplicia.

SI. Rēs mihi contigit, quae mē sollicitat angitque. 

TH. Cum ānxiō animō sum, soleō precibus Deum fatīgāre ut omnēs meās cūrās levet.

DR. Quīn nōbīs narrās quid tē onerat? 

SI. Faciam, sī prōmittitis vōs nūllō relātūrās quod dīcam.

TH. et DR. Tibi hōc per nostram amīcitiam jūrāmus. 

SI. Aliqua amīca mea, nōmine Pamphila, efficere facinora mīra solēbat, quae posteā tantum dētēxī. Illō tempore tantummodo sciēbam eam taroccīs futūra praedīcere. Quōdam diē ejus domī, cum eā in lātrīnā esset, omnem supellectilem aperuī ut aspicerem quid intus esset. In aliquā erant pentaculum stēllā quīnque pūnctīs īnsignītum, culter et alia. Ejus ante reditum omnia clausī, sed perrēxī in animō cōgitāre. Omnia Paulō marītō retulī, quī mihi nōn crēdidit, et, cum dē faciē jam amīcam meam nōvisset essetque domesticīs in operibus versātus, priōre enim diē culīnae epistomium refēcisset, amīcae dīxī eum arcessere ad trānsennās reficiendās neque dē pecūniā cūrāre. Hōc pactō vir vidēret quod vīderam. Postquam amīcae in domum sē contulit, vesperī mihi explicāvit eam deōs falsōs venerārī, quod tamen tacitum nōn tenēbat, immō omnibus cūriōsīs nārrābat. Neque amīcae, quās telephōnō rogāvī, neque ego hoc sciēbāmus. Et timōre et pietāte mōta, ut ā rēbus satānicīs abessem, statuī eā familiāriter nōn amplius ūtī. Rēs tamen, quae aliquae cēnae causā ejus domuī attuleram, ibi restābant, itaque eō animō excitātō postrēmum īvī. Ea mihi pōtiōnem Arabicam obtulit, sē excūsāvit et in lātrīnam īvit telephōnō in culīnā relictō, quod paulō post sonāre incēpit. Erat numerus meī marītī. Respondī.

— Sī ad tē venit, nōlī eī hoc dīcere. — inquit.

— Sum Simplicia, Pamphila in lātrīnam īvit. Quid mihi dīcere nōn dēbet?

Is repente colloquium fīnīvit. Putābam eum loquī mēcum dē pecūniā trānsennārum nōlle. Attamen Pamphila redīvit et mihi duo involūcra dedit, quārum prīmam omnium rērum meārum plēnam mihi et alteram prīmā parviōrem marītō meō dēstināverat. Raptim discessī atque statim involūcrum ad marītum aperuī. Intus erant Paulī fistulae nicotiānae et subligāculum cum schedulā in quā scrīptum erat: «ceciderat sub lectō, Pamphila tua». Āmēns ululātum tollēns virum aggressa sum. Is igitur sē jam cēlāre nōn posse intelligēns vēritātem aperuit. Cum ex eā quaesīverat quae religiō eī esset, Pamphila crystallum cēperat et jusserat eum illud intuērī. Mihi nārrāvit sē nihil amplius meminisse et posteā domī nostrae animadvertere subligāculum nōn amplius induere. Jussit mē nēminī hoc relātūram cum dērīdērī nōllet. Ab illō diē longē absumus ab illā muliere.

TH. Quam malum casum! Quīn dē eō cum sacerdōte loqueris?

DR. Rēs tam īnsolita mihi vidētur. Cur marītus illam lupam maleficam vocāvit ut prohibēret nē ea aliquid tibi dīceret?

TH. Quaedam sāga mihi erat vicīna, itaque nōlō rem jūdicāre. Meā quidem sententiā vir fascinātus Pamphilam vocāverit et posteā auditā uxōris vōce experrectus sit.

DR. Nōnne eam puduit tibi dare subligāculum marītī cum scīret sē dissolūtūram vestrum cōnūbium? Sī Paulus nihil meminit, potes et eam stuprī accūsāre.

Grātiās tibī agō! Subscrībe grātiīs ut novās epistulās accipiās et opus meum sustineās.



____________________________________