Superiore epistula (quam hic subjungo) de principiis hieroglyphicae lectionis verba disseruimus primaque vocabula illis litteris scripta vidimus. Quo autem modo transcribantur in nostras praeterivimus id in hanc epistulam differentes.
Tria genera litterarum festinantes quae sit cujusque ratio utendi planum facere distinximus: determinativa, logogrammata, phonogrammata. In ea primum animum intendemus, ut quae longe crebrissimae sint inter omnia.
Pro sonorum numero quos continent - unum aut duos aut tres -, unilitteres aut bilitteres aut trilitteres vocantur. Exempli gratia:
𓂋 = r (‘er’) → signum unilittere;
𓏠 = mn (‘men’)→ signum bilittere;
𓋹 = ꜥnḫ (‘ânkh’) → signum trilittere.
Cum sint signa mille quibus Aegyptii usitarentur, viginti quinque unilitteria multorum verborum lectioni prosunt, hisque velut elementis subnixis non ita secreta vobis videbuntur illae notae quam fuerint antea.
Multa possint dici de pronuntiatu cujusque litterae sive synchronice sive diachronice. Quis vero non concedet sonos, quos ego ostendi, non modo anachronicos sed etiam partim fabricatos esse veritati linguae aegyptiae incongruentes? Hujus autem rei vos commonere velim, inserendam esse litteram e ubi opus est pronuntiandi causa, omnesque litteras consonantes esse etsi non consonanter pronuntiatas. Si exactum erit, ea de re litterulas scribam.
Bilitterium et trilitterium sunt multo plus. Saepe autem unilitteribus circumscribuntur, velut:
ỉmn: celare
Hoc verbum sic legitur: 𓇋 = ỉ, 𓏠 = mn, 𓈖 = n, 𓀃 = determinativum signum.
n litterae mn adjicitur at non legitur: mn litteram, ut ita dicam, finit ad hanc formulam: AB + [B].
nfr: bonus (esse)
Hoc verbum sic legitur: 𓄤 = nfr, 𓆑 = f, 𓂋 = r.
Formula: ABC + [B] + [C].
Si vultis, unilitteribus experimini vestrum nomen scribere. Ut exempla habeatis, nomina praeclarorum Aegyptorum regum et meum explanabo, quae interpretandis hieroglyphicis maximopere profuerunt.
Id agnostis, nomen est Alexandri Magni qui Aegypto potitus erat creatusque est ibi rex.
ỉmn ḥtp(w): Amenhotep (Amon beatus est)
Conamini litteras ipsi interpretari (𓊵 = ḥtp, “ara”).
Nomina regum inscribebantur in illa capsula quae Anglice et Gallice cartouche vocatur. Ea primis hieroglyphocorum curiosis utilis fuit ut illa nomina invenirent et primo gradu linguam obscurissimam illustrarent.
ksftỉś: Xeftis
Ecce meum nomen hieroglyphicis scriptum. Hunc ordinem signorum elegi ut ubique aequum esset: quattuor anteriora signa superposuissem, nisi nimis grave esset et inelegans, in bina itaque ea decidi. S (𓊃) et ś (𓋴) litteris sensim utor: vetere enim regno jam confundebantur, deinde alterum pro altero scribi aequum erat.
Si abacedario aegyptiologico litterae desunt quae vestris nominibus insunt, proximis sonis assimulate absentes. E.g.:
r pro /l/,
w aut f pro /v/,
pro vocalibus nihil aut w pro /u/, ꜣ pro /a/, ꜥ pro /aː/, j pro /i/,
si quid oblitus sum, id commentariis adjicite.
Gratias vobis plurimas ago qui legistis et valete aeternum.
Ad Cistulam legendo sustinetis. Si hujusmodi lectionum plus recipere vultis, his epistolis omnibus gratis subscribite.
Imaginamini pyramidem. Saqqarae - quidni ? - pyramidem, non tam excelsam quam Gizae, sed primordium quoddam. In hoc aedificium veterrimum, nam primi est regni quod anno multo superiore ortum est et occidit quam Roma, intratis et nescioqua machina, nisi tum adversa modo fuit vobis fortuna, aditus qua irrepsistis caducis rupibus obstruitur et facis tantum flamma duci jam vobis est. Fauces angustas metimini et subito patefacit lumen aves, homellos quorum nonnulli pro humanis capita habent animalia, serpentes, circulos, lineas incisas quae nullam cognitam rem notare videntur. Hieroglyphicos has symbolas scitis appellari, sed lapidem Rosettae numquam cognovistis… Quid tunc ?
Nolite jam timere ne vobis ea accidant, quod elementa hieroglyphicorum vos his epistulis docebo. Quamquam ipse linguae aegyptiae antiquae non sum maxime sollers, quae didici tradere volo, ut non solum scientia jucunda nec parum delectabili meos lectores communicem, sed etiam meam rerum comprehensionem confirmem. Doctiores autem hujus rei rogo ut me corrigant si quid fallar.
Principia litterarum hieroglyphicarum
Tria summa genera scribendi dinoscuntur quae scribae non in iisdem rebus adhibebant. Hieroglyphica, de quibus hic agitur, parietibus monumentis saxis ligno incidebantur aut adeo pingebantur, papyris autem hieraticis litteris scribebant, quae formas assimulant hieroglyphicorum rudes et saepe junctas cum ibidem dijungant hieroglyphica. A septimo saeculo A.C.N. rudiores adeo litterae vulgo natae sunt, quas vocant demoticas (quod nomen etiam linguae ejusdem saeculi est).
Hieroglyphica primum orta sunt anno ferme ter millesimo ducentesimo A.C.N. in Aegypto seorsum a cuneiformibus litteris Mesopotamenis. Aegyptii his continenter usitati sunt ad annum fere quadringentesimum P.C.N. dum eorum doctrina plus mille annis periret.
Hieroglyphica alias animalia, res cottidianas, feminas, viros, deos, alias incerta aut adumbrata aut abstracta repraesentabant. Tempore veteris regni (III millenario A.C.N.) mille signorum usu scribebant quicumque scribere sciebant. Cum imaginis munere (logogramma) fungebantur, ad denotandum id quod sunt adhibebantur velut :
🐕 (canis) = canis.
Et hieroglyphico :
𓈗 (aqua) = mw (legite “mu”).
Cum autem sonum (phonogramma) significabant, quod hieroglyphica littera repraesentat ad vim verbi non transferebant, velut :
𓅓 (bubo) = m (legite “em”) → in, per…
Quaedam ad determinandam sonorum seriem usurpabantur, velut :
Magnopere tamen differt scriptio hieroglyphica a nostra, quod consonantes modo sonos ostendit. Ut vero sermonem pronuntiare possint inserunt aegyptologi e litteram ubi necesse videtur esse et pro vocalibus aliquot litteras consonantes faciunt. De abecedario aegyptiologico proxime dicturi sumus.
Valete.
Fontes
Allen, J. (2014). Middle Egyptian: An Introduction to the Language and Culture of Hieroglyphs (3rd ed.). Cambridge: Cambridge University Press.
Guglielmi, J.-P. (2010). L'égyptien hiéroglyphique, collection sans peine. Chennevières-sur-Marne: Assimil.
Fuit olim consilium ut aliquid de silentio scriberem, quod tum in animo volutare solebam. Prooemium meae adumbrationis publicare constitui non quia perficiendo opere absistam, sed quia idem granum in vobis serere volo quod tunc in me crescebat. Fortassean mutua aliquid metamus opera !
Vesperascit et apud stagnum aquae sub lotis tectae coaxatur. Locustae per totam regionem crusculis pro ratione corporis permagnis resonant. Corvi rostris ravis videntur minis sermone ab intellectu humano occulto loqui. Caespes olet viridis, caespes est subdita caelo udiori quam ipsis aquis. Cavillantur haud procul, in quantum possunt aures distantias commetiri, finitimi de iis ad quae continenter locatae sunt suae domus, quod quicquid esset citra id quod non videri posset depositum non credebant esse, neque magis aestimabant sua referre utrum esset necne. Luna crescens in dimidium despectum tuebatur, ridere illis perhibetur qui ei rident, et illic ridebat. Haec uti narrata vos habere volo, ut narratum silentium. Nam silentium auditur redolens ex illis. Silentium amplectens, Silentium. Silentium continens, silentium. Silentium, quod pectus angít. Commeat ut ad insidias paratus sonus auribus invite utenti, has ut se absente tutas attonans tundat. Neque fugatur ab ullo loco passim provocatus. Si loquax, tibi aderit, si tacens, te circumvenit facile inter sua castra velut exploratum. Edices ut quoquo modo dissipetur bracchiis agitatis tuum taedium significantibus, sed sic vires mox auxeris illius concelatas. Cum extraneus dimicet cum omni re, apud te laboratur in infesto sono. Ingressus semel repercutietur centies, deinde centies. Qui tinnitus, cui non opus est fatiscere tuum os, ut qua se clanculum immittat reperiat, sensum suo quemque levi et in corporibus motu inficiet per venas, in quas se ingurgitat nihil veritus nec incita. Illi vero nihil affectati magis, quam cerebrum quo se sciat innutriri ad auctum sui ipsius idoneo. Sonus aliquis, modo potis sit grassari, ibi tam inflatur, ut se explere gliscere gestientem non nequeat.
Excuti sonum non est in proclivi cuiquam, quando major alimonia semper exstat, cum privari eum contendamus. Silete, silete, voces. Silete voces, si vobis licebit velle sileri. Leto si non est fas vos deleri, quo pacto fiat ? Estis in tempus satis hoc locutae, habete in me satis animi occupatum. Quod susceptum vobis spatium non dubitatis sano reliquo illius adhibere, quo depereat quodcumque membrum laetitiam mihi educat. Silete primum, ne praetendite, silete sic semper deinceps. Ranarum, locustarum, corvorum sit silentium lacrimabilius et Lunae.
Imago: HALF MOON IN OCTOBER 5 2022, Dinkun Chen, CC BY-SA 4.0 https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0, via Wikimedia Commons. https://commons.wikimedia.org/wiki/File:HALF_MOON_IN_OCTOBER_5_2022.jpg
07 Sep 2022, 16h00 Quomodo ex arenis fiat civitas.
Cum ego cum amicis duobus ad oras Belgicas essem otiosique ad ipsum mare ire constituissemus, raedam necessariis plenam trahentes ex arenis opus aedificare suscepimus. Huic me saepe dedideram, numquam vero cum amicis. De illa arte, quam ut per religionem sequi contendo, verba vobis facere vellem, quibus et ipsi castra arenosa efficere possitis.
Est pala cum primis inter instrumenta quibus uti datum est formando sabulo; nam utilis est in quantum arenae movendae removendaeque erunt. Comparanda est pala ad vestram staturam aptam, ne terga diutius reflexa opere facto vobis doleant (ad fodiendum stabitis). Duo genera sunt palarum: extremo latere acria et recta. Haec illis malo, quia arenas facilius et plus capit atque solum et canales aequare potest. Hoc unum mihi videtur detrimentum, quod non cum eadem levitate in arenas penetratur. De colore nolite judicio vestro diffidere, quod vos ad optimam ducet, si siveritis. Qua empta, ne dubitaveritis situlas afferre nonnullas, quas, si vobis deerunt, comparare potestis. His velut formis utemini ad aedificiola molienda. Mihi minores et majores sunt: his ad significanda majora aedificia, illis autem ad minora utor. Mihi etiam est forma pomi, si quid insoliti ponere velim. Si parva rastra sunt vobis in sumptu, sumite: impressione eorum sabulosi sparguntur agri. Sumite etiam minorem palam, si vobis est, ne sit amplior quam unus pes.
Primum est circuitus delineandus in aequis locis citra aut intra quem fodietis. Citra si montem attollere voletis magnum planitie certa circumventum, intra si montem tantum nec quidquam supra. Ecfossos rivulos circum montem amplificare poterit sive duplicatis juxta sive dimidio majoribus factis transversum fodiendo. Quo facto murum exstruere soleo, qui aut totum saepiat montem aut partem. A mari montem non tegent, aliquid tamen augusti secum afferunt quod neglegi non licet. Ubi soliditatem tantam, quanta affectata est, operi dederitis, assumptis situlis illa aedificiola et cetera ponite, ut venustatem addatis non contemptam. Aestu deinde accedente finem initio sibi destinatum complectetur.
Nos duos montes fecimus, ad quos jacent parvae domus ponteque conjunctae. Alteruterque palatium in se accepit, quia duo sunt regna bellum juge bellantia, cujus originis oblita sunt. Dexterum, quod jugo crescente includitur quod ventum arceat, Apicuriatiorum; sinistrum Monthoratiorum est. Incensi sunt studio belli, cum communitate longe animati fuissent sincera integraque, cum regi unus successor ex duobus geminis simul partis discerni non posset. Recesserunt uterque in singulas partes regni, quod continuo partiti sunt non sine contumaci pugna. De finibus ne sit ulla simultas, murus est aedificatus, qui pagum quendam dijunxit.
Hic pagus, istic audacia, illic superbia nomine, litem secum contraxit gravem, quam ferre est incolis molestum. Utrobique discordia, miseria, aerumnae. Deest alioquin pons inter Monthoratiensem partem et montem ipsum, quod ibi famem gignit et alieni invidiam. Sed fama perhibet esse alicubi lacunam, qua ad Apicuriatios transeatur.
Tertium est regnum, de quo nihil diximus. Nonfloccorum est. Parvus est pagus citra jugum Apicuriatiense, per quem meat angustus rivulus. Non fuisset indicto isto bello utrius socii, nisi sibi Apicuriatii regem corrupissent conchis ostrearum donatum. Ex horum terris non multum provenit: magno pretio ex conterminis esculentum quidquid important, sed maxime piscantur. Propter rapidum circueuntem rivum hoc non posses circumvehi, non est tamen pons jugus usquam.
Hic est pons inter Audaciam et reliquum regnum.
Hi sunt feraces agri Apicuriatiorum, quibus nutritur omnis populus.
Hoc est caput Apicuriatiorum utraque parte rivi situm.
Hoc est caput Monthoratiorum. Pons aedesque striatis conchis sunt adornatae, cum apud Apicuriatiis lenes sint.
Mare sua mole canales implet.
Concidit pars rupium.
Non fuit quin voratus sit a Mari, prae quo non est alio majus regnum.
Ecce nostra castra sabulosa, quae vobis ostendere valde quam gavisus sum. Si simile aliquid umquam fecistis vel haec castra vobis placuerunt, dicite infra!
Gratias quod meam cistulam legisti! Si a me scripta saepius accipere vis, nomen tuum da! Vale.
03 Jun 2022, 16h49 Quomodo ipse parium societate abstinuerim ut aberrationem meam mox corrigerem, quidque sit asexualitas.
Mensis est superbiarum1. Macte virtute este, sitis LGBTa.e.orum anne ! Nuper fuit Bruxellis Belgian Pride, cujus particeps, cum ab amico invitatus essem, esse non recusavi: atqui hujus rei paenitentiam non herculem ago. Inter multifariam turbam, hominibus alte vexilla signaque colores urbi dantes festivos habentibus, merces emptum, contiones cantusque auditum, nostram essentiam ostentatum cum proximis ambulavi. Illic ortus est mediis in meis vultibus utrimque subrisus, illic revera intellexi illius communitatis me esse partem.
Viam tunc qua huc pedetemptim adveni menti occurrit describere, non solum ut divulgarem, qua data tempus habebitis melius me cognoscendi forteque vestri, sed magis ut ipse hac levem meam testam inscriberem. Namque diutius verecunde mecum cogitare fugi, diutius quis essem.
Quomodo pueri se parentibus aut potissimum majoribus natu assimulare ludunt, sic ego amores a nescio quo effinxi certe pueriles, cum puella semper (bis). Quinque tamen aut sex natus annos, cum deriderer ab discipulis aetate similibus, ab isto ludo recessi, numquam iterum ingressurus. Quartum decimum annum agens ab ceteris me differre ex eorum verbis sciebam: de rebus loquebantur salacibus vel de feminis in modum non, hem, referendum, dicemus. Quorum quamvis non taederet (pudebat autem certe), nihil in animo sentiebam, ut ea, quae illi admirarentur, ipse conciperem inspicere. Hoc vero jam agitabam, quod ego viris propius vergebam quam feminis aesthetice. Adulescentulus factus, cum discipulae.es.i conjuctiones inter se informare, quae.es.i pulcrae.es.i essent, cui arderent, speculari coepissent, ego me remotiorem in menses singulos aestimabam ; intelligebam aliquid mecum esse, quo paribus erga alium quempiam affectibus efferri impedirer. Repens tunc virosa pestis orbem totum circumvehebatur, domumque nos studia ibi exsecutum missi eramus, cum otium mihi munificentia maligna meae naturae suspendendae datum est. Eo cogitaminum adveneram: bisexualis eram. Hoc tamen verbum numquam dixi de me. “Bi” dicebam. Stomachusque meus toties torquebatur, quoties id animabatur in meo ore alicui percontanti dicendum. Me ipsum prodere vox susurrans repercutiebatur intra caput, eadem quam audiebam ipsam, cum me heterosexualem dicebam.
Non primo mite illud verbum audiebam - asexualis - cum taeniam (novum hujus verbi usum odi, video dicere mallem) a Jaiden Animations divulgatam spectarem. Immo vero: hoc verbum illatenus aspernabar! Nostra societas sexualitati tantum innititur, ut animo vitam sine ea (vellicatim de ea re hic scribo: cf. infra) concipere noluerim. Ut ego eo frui, quod - fama fert - excelsissimum humanum bonum sit, me abdicerem ? Dum pedes meos hanc humum calcant, numquam ! Sic ratiocinabar. Attamen in me privum venire credebam Jaiden vocem. Dubitare coepi, legere coepi, discere coepi, quae metuebam ne discere umquam cogerer. Consolationi mihi tandem fuit: responsum habebam, cur meam cutem male habitarem.
Aio hodie me esse asexualem, et superbus sum.
Asexualitas ? Quid gentium ?
Asexualitas est sexualis allicientia2 erga neminem aut pauca.e.os, aut sexualis allicientia absens. (A)sexualitas tamen spectrum est, ut anglice haec vox auditur, id est scalae. Sunt quibus sexus magno taedio sit, quae.es.i eum non requirant, non tamen negent temptare si qua causa ad se pertinens huc ducantur, quae.es.i eum volant aut desiderent, etc. Genera sunt tot, quot enumerari non est in hoc parvulo scripto. Omnium sunt generum asexuales, omnesque eorum sunt ✨validae, valides et validi3✨.
Sed nolite asexualem aliquem plantae comparare!
Nonne idem atque abstinentia ?
Abstinentia eligitur, asexualitas non. Propter religionem, aut vitam qualemcumque vivendi philosophiam, aut quamlibet aliam causam.
Robotae.es.i estis motibus animi privatae.es.i.
Non sumus. Non est alioqui aromaticismus (quibus tanto minus desunt affectus motusve animi: amor erga amicas.es.os, parentes, etc.) aequus ponendus asexualitati: alicui exuri potest asexualis, etiam amoris conjuncta.es.us fieri alicui. Nec sunt omnes asexuales aromanticae.es.i, neque omnes aromanticae.es.i asexuales. Aromanticismus - hoc dicitur de ii(bu)s, quae.es.i allicientiam non sentiunt ullam romanticam - spectrum similiter est. Hoc moribus in iis rebus docta.e.orum congruit, semper res ordinare, ponereque in spectro.
Nemo est quin amet sexum: experire, dein judica.
Heterosexuales actus homosexuales agere non debuerunt, ut scirent sese esse heterosexuales, neque id opprobrio cuiquam. Non est necesse quemcumque coram aliis sexualitatem suam probare, neque amare idem quod aliae.es.i ament. Sunto universae.es.i quales sunt, paciscamurque, ne circa has res de alio homine dubitemus.
Haec fuerunt omnia quae cordi habebam scribere. Versus me cito spero facturum, sed nihil promitto. Si quid vobis venerit me rogandum (aut alicubi falsus sum), ne ei haereatis: mittite mihi.
Gratias ad QuandoAliaAgetur, qui picturam cum hoc scripto pinxit!
