Martis die 16 mensis Julii 2024

VETERA

Hic nonnulla olim publicata in versionibus anterioribus Ephemeridis reponemus ut facilius reperiantur a lectoribus.
Infeliciter, nonnulae litterae et alia signa typographica non bene agnoscuntur in novo systemate et sufficiuntur signo � . Ignoscite!

SCRIPTA BENEDICTI HUCULAK OFM

Frater Benedictus Huculak OFM multa in Ephemeridem scripsit de vitis sanctorum, de aliisque rebus biblicis, et etiam versionem Latinam suam (magis "classicam") composuit evangeliorum secundum Marcum et Lucam, sub rubricis "Sanctus" et "Scholastica". Ecce "Sanctus 1"

 

HILARIVS PICTAVIENSIS

HILARIVS PICTAVIENSIS

‘Gallia – inquit Caesar – est omnis divisa in partes tres, quarum unam incolunt Belgae, aliam Aquitani, tertiam [ei] qui ipsorum lingua Celtae, nostra Galli appellantur’. In Romanae Galliae parte Aquitanica, verisimiliter in ipsa urbe Pictavis (Poitiers) Hilarius natus est in familia patricia saeculo quarto ineunte. Ludos atque studia cum optime peregisset primum Pictavis, postea Burdigalae (Bordeaux), munere fungens praeceptoris eloquentiae, duxit uxorem, qua mox habuit filiam nomine Abram.

In litteris Latinis optime versatus, ducem suum praecipuum elegit Quintillianum, celebrem illum Hispanum sequacem Ciceronis – fere coaetaneum Ioannis apostoli –, qui Latinam linguam atque culturam exposuerat in opere sub titulo ‘Institutio oratoria’. Quam vero artem Hilarius in hac re consecutus esset, testatus est Hieronymus – itaque iudex expertus nec laudans sine merito –, qui dixit Hilarium esse Rhodanum Latinae eloquentiae.

Cum baptizatus esset anno trecentesimo quadragesimo quinto (345), omnibus Christianis fuit exemplo in pietate atque ardore, qua re nihil est mirum, quod concives Pictavi – episcopali sede vacante – illum elegerunt antistitem. Non solum non restitit uxor amata, sed etiam hortata est eum, ut munus acciperet, a parte sua libenter promittens se quidem eum amare quidem pergere, sed modo sororis et filiae.

Paucis tantum annis potuit assimilare sacram Bibliam et Traditionem, quia Constantius II imperator Orientis, mitioribus favens Arianis sub formula de Christo hómoios tô Patrí – [tantum] similis Patri, anno 350 factus est imperator etiam Occidentis. Quia suam regulam concordiae inter Orientales volebat nunc extendere inter Latinos, omnino strenuos confessores Nicaeni homooúsios – consubstantialis, duas convocavit synodus – priorem anno 353 Arelati (Arles), alteram Mediolani anno 355 –, in quibus plures episcopos flexit ad subscribendam suam formulam, non omnes tamen, quia Dionysius episcopus Treverorum (Trier) perseveravit in fide Nicaena, qua re damnatus est exsilio. Quoniam Hilarius illum defendebat, anno post in synodo Biterriana (Béziers) contendit cum Arelatensi episcopo Saturnino sequente lineam imperialem, quapropter ipse quoque a Constantio damnatus est exsilio in Phrygia, regione fere in medio Byzantio.

Mille fere ducenti dies exsilii inter annos 356 et 360 re ipsa non fuerunt Hilario tempus perditum, quia mox perpolivit suam locutionem Graecam et cognovit theologiam Orientalium plenam controversiis inter illos. Tunc orta sunt eius opera, quae inscribuntur „De Trinitate” et „De synodis [orientalibus]”. Simul tamen Hilarius appropinquavit praeponderanti formulae semi-Arianae ‘similis secundum essentiam (homoioúsios)’ – quam ducibus Basilio Ancyrano et Basilio Caesariensi assumpserant plures episcopi orientales –, propter quod reprehensus est a fideli Nicaeno episcopo Calaritano (Cagliari in Sardinia) Luciferio.

Anno trecentesimo undesexagesimo (359), post synodum Seleucianam – quae una cum Latina synodo Ariminensi (Rimini) confirmavit imperialem regulam hómoios –, Hilarius potuit reverti in Galliam, sed vivente Constantio non cito potuit providere de episcopalibus sedibus concredendis eis, qui agnoscerent dogma Nicaenum. Ob multos conatus in hac re susceptos non solum in Gallia (nondum Francia) sed etiam in Italia septentrionali – potissimum Mediolani –, inditus est ei agnomen Athanasii Occidentis, quod videtur esse acceptabile solum ideo, quod ipse Athanasius senex, anno 362 in synodo Alexandrina, miro modo admisit fautores formulae homoi-oúsios in communionem ecclesialem, non conscius se aequiparare Trium unitatem strictam seu numericam cum illorum mera unitate specifica, quam obtinent e. g. Petrus, Iacobus, Ioannes, sed non tres divinae personae, quae unus sunt Deus.

Scripsit fr. Benedictus Huculak OFM -Editum fuit 28/11/2010 13h15

EVANGELIUM SECUNDUM LUCAM (cap.XXIV)
EVANGELIUM SECUNDUM LUCAM (XXIII)
EVANGELIUM SECUNDUM LUCAM (XXII)
EVANGELIUM SECUNDUM LUCAM (XXI)
EVANGELIUM SECUNDUM LUCAM (XX)
EVANGELIUM SECUNDUM LUCAM (Cap.XIX)
EVANGELIUM SECUNDUM LUCAM (XVIII)
EVANGELIUM SECUNDUM LUCAM (XIV)
EVANGELIUM SECUNDUM LUCAM (XVII)
EVANGELIUM SECUNDUM LUCAM (Cap. XVI)
EVANGELIUM SECUNDUM LUCAM (Cap.XV)
EVANGELIUM SECUNDUM LUCAM (Cap. XIII)
EVANGELIUM SECUNDUM LUCAM (XII)
EVANGELIUM SECUNDUM LUCAM (cap.XI)
EVANGELIUM SECUNDUM LUCAM (X)
EVANGELIUM SECUNDUM LUCAM (cap.IX)
EVANGELIUM SECUNDUM LUCAM (VIII)
EVANGELIUM SECUNDUM LUCAM (Cap.7)
EVANGELIUM SECUNDUM LUCAM (cap.6)
EVANGELIUM SECUNDUM LUCAM (V)
EVANGELIUM SECUNDUM LUCAM (4)
EVANGELIUM SECUNDUM LUCAM (cap.3)
EVANGELIUM SECUNDUM LUCAM (Cap.2)
EVANGELIUM SECUNDUM LUCAM (Cap.1)
EVANGELIUM SECUNDUM MARCUM (cap.16)
EVANGELIUM SECUNDUM MARCUM (Cap.15)
EVANGELIUM SECUNDUM MARCUM (Cap.14)
EVANGELIUM SECUNDUM MARCUM (CAP.13)
EVANGELIUM SECUNDUM MARCUM (cap.12)
EVANGELIUM SECUNDUM MARCUM (cap.11)
EVANGELIUM SECUNDUM MARCUM
EVANGELIUM SECUNDUM MARCUM (capitulum 9)
EVANGELIUM SECUNDUM MARCUM
EVANGELIUM SECUNDUM MARCUM
EVANGELIUM SECUNDUM MARCUM
EVANGELIUM SECUNDUM MARCUM
EVANGELIUM SECUNDUM MARCUM
EVANGELIUM SECUNDUM MARCUM
EVANGELIUM SECUNDUM MARCUM
EVANGELIUM SECUNDUM MARCUM
LITTERAE AD TIMOTHEUM PRIORES
LITTERAE AD TIMOTHEUM PRIORES
SANCTI FRANCISCI ITINERARIVM (XI)
SANCTI FRANCISCI ITINERARIVM (X)
SANCTI FRANCISCI ITINERARIVM (IX)
SANCTI FRANCISCI ITINERARIVM (VII)
SANCTI FRANCISCI ITINERARIVM (VI)
SANCTI FRANCISCI ITINERARIVM (V)
SANCTI FRANCISCI ITINERARIVM (IV)
SANCTI FRANCISCI ITINERARIVM (III)
SANCTI FRANCISCI ITINERARIVM (II)
SANCTI FRANCISCI ITINERARIVM
SANCTVS FRANCISCVS (XXV)
SANCTUS FRANCISCUS (XXIV)
SANCTVS FRANCISCVS [XXIII]
SANCTVS FRANCISCVS [XXII]
SANCTVS FRANCISCVS [XXI]
DE VITA SANCTI FRANCISCI
SANCTUS FRANCISCUS (XIX)
Sanctus Franciscus (XVIII)
Sanctus Franciscus (XVII)
Vita sancti Francisci
Vita sancti Francisci
Sancti Francisci vita
Biographia sancti Francisci (13)
SANCTVS FRANCISCVS (12)
SANCTVS FRANCISCVS
SANCTVS FRANCISCVS (10)
De sancto Francisco (9)
SANCTVS FRANCISCVS (8)
SANCTVS FRANCISCVS iuxta 'Floretum'
SANCTVS FRANCISCVS (6)
SANCTVS FRANCISCVS (5)
SANCTVS FRANCISCVS
SANCTVS FRANCISCVS
SANCTVS FRANCISCVS (2)
SANCTVS FRANCISCVS
Pius V Papa
Fidelis Suevus
PATRICIVS HIBERNICVS
MARCELLVS ROMANVS
AMBROSIVS MEDIOLANENSIS
Franciscus Borgias
STEPHANVS HVNGARORVM REX
BLASIVS ARMENVS
GEORGIUS EQUES
GERTRVDIS SAXONA
IOSAPHAT KVNCEWICZ
FAVSTINA KOWALSKA
Anselmus Cantuariensis
Dorothea Cappadox
PHILIPPVS NERIVS
MARCVS EVANGELISTA
Hieronymus
TERESIA BENEDICTA A CRVCE
Boethius
GREGORIVS VII
Petrus Chrysologus
CYRILLVS IEROSOLYMITANVS
Augustinus alter
Frater Nicolaus
Papa Cornelius
Fabianus papa
Iosephus Sebastianus Pelczar
Leo III
Editha Angla
Catharina Sveta
Gregorius Magnus
Venceslaus Bohemus
Sancta Philomena
Miles Expeditus
Eustathius Antiochenus
Hubertus Leodiensis
Sancta Ludmila Bohema
Thomas Morus
Thomas Anglonormannus
Alcuinus Anglus
Beda Venerabilis
Victor Papa
Ferdinandus Castellanus
Carolus Boromeus
Bonifatius Anglus
Sancta Agnes Assisiensis
Nilus Roscianus
Margarita Scotica
Leo Magnus
Ephraem Syrus
Nicolaus Myranus
Heduigis regina Poloniae
Benedictus Francus
Sanctus Georgius martyr
Ludovicus Tolosianus
Ioannes a Deo
Ioanna Valesia
Sanctus Antonius abbas
Leopoldus Babenbergensis
Margarita Cortonensis
Saba abbas
Petrus Rauennas
Teresia Abulensis
Ioannes Cassianus
Angela Mericia
Ludovicus IX rex
Helena Augusta
Rosa Limana
Hormisdas Latinus
Ioannes Chrysostomus
Margarita Burgunda
Olympia Constantinopolitana
Genovefa Franca