Latine loqui disce!!
Subnotationes fient ante finem Septembris.
==============
=============
Hic nonnulla olim publicata in versionibus anterioribus Ephemeridis reponemus ut facilius reperiantur a lectoribus. Infeliciter, nonnulae litterae et alia signa typographica non bene agnoscuntur in novo systemate et sufficiuntur signo � . Ignoscite!
Caecila Koch Monasteriensis solebat disticha scribere ET RECITARE de variis rebus nuperrime gestis. Placet eam denuo auscultare.
Disticha Iulia MMIX Nox erat et placida in terram descenderat umbra, Quomodo mercator latronem ad fidem converterit (c.f.: "Insolita"). Nox erat et placida in terram descenderat umbra, fulgebant caelo sidera et innumera. Emicat e tenebris splendentibus ecce taberna lucernis: gratus nocte etiam, emptor, eris. Solus post mensam stat perlustrans rationes mercator Mahomet, vir probus atque bonus, Bactria quem genuit quondam multosque per annos grandis America nunc accipit hospitio. Ecce repente irrumpit homo fortis validusque et tollit clavam: „Aes mihi trade cito!" Exhorret Mahomet. Quid nunc? Non carior aere vita salusque omni? Sed licet ipse bonus pacificusque sit ex animo, non totus inermis umquam est: sub mensa fortia tela iacent, quae non versu apta, at clava longe potiora. Arripit haec Mahomet, pertimidusque latro concidit in genua et lacrimans: „Ignosce ruenti praecipiti in crimen! Stulte ego, confiteor, sane egi, sed quid facerem? Vivo sine quaestu, nummi deficiunt, esuriunt liberi…" Latronis miseret Mahometum. Nonne propheta olim homines monuit, semper ut auxilium pauperibus miserisque darent? Non restat in arca lucrum non parvum? Extrahit et misero ecce quater denos latroni porrigit ultro nummos: „Ecce tibi!" Obstupet ille. „Deus", ait Mahomet, „iussit semper nos esse benignos ore prophetae. Quid? Nonne, propheta Dei quae iussit, fidenti animo servare debemus?" „Tales", ait latro, „ille propheta facit vos Mahometanos? Iurare in verba prophetae eius et ipse volo! „Assecla vis fieri iam Mahometi? Vere?" „Vere!" „Haec modo verba dic et tolle manum: Non deus est alius, inque, Deum praeter, Mahomet eiusque propheta est." Haec latro repetit. „Gratulor!" ait Mahomet. „Panem sume tibi nunc; certe esuris, amice. Lac quoque vis? Aderit!" Exit, ut afferat. At cum revenit, latro iam nullus adest. Fugitne? Fugit. Quid refert? Omnia, quis opus est, ut vivat, Mahomet antehac iam tradidit illi: aes, panem atque Deum. Sufficit. Iam valeat! -Primum editum fuit 18/08/2009 11h20
Quomodo mercator latronem ad fidem converterit (c.f.: "Insolita").
Nox erat et placida in terram descenderat umbra, fulgebant caelo sidera et innumera. Emicat e tenebris splendentibus ecce taberna lucernis: gratus nocte etiam, emptor, eris. Solus post mensam stat perlustrans rationes mercator Mahomet, vir probus atque bonus, Bactria quem genuit quondam multosque per annos grandis America nunc accipit hospitio. Ecce repente irrumpit homo fortis validusque et tollit clavam: „Aes mihi trade cito!" Exhorret Mahomet. Quid nunc? Non carior aere vita salusque omni? Sed licet ipse bonus pacificusque sit ex animo, non totus inermis umquam est: sub mensa fortia tela iacent, quae non versu apta, at clava longe potiora. Arripit haec Mahomet, pertimidusque latro concidit in genua et lacrimans: „Ignosce ruenti praecipiti in crimen! Stulte ego, confiteor, sane egi, sed quid facerem? Vivo sine quaestu, nummi deficiunt, esuriunt liberi…" Latronis miseret Mahometum. Nonne propheta olim homines monuit, semper ut auxilium pauperibus miserisque darent? Non restat in arca lucrum non parvum? Extrahit et misero ecce quater denos latroni porrigit ultro nummos: „Ecce tibi!" Obstupet ille. „Deus", ait Mahomet, „iussit semper nos esse benignos ore prophetae. Quid? Nonne, propheta Dei quae iussit, fidenti animo servare debemus?" „Tales", ait latro, „ille propheta facit vos Mahometanos? Iurare in verba prophetae eius et ipse volo! „Assecla vis fieri iam Mahometi? Vere?" „Vere!" „Haec modo verba dic et tolle manum: Non deus est alius, inque, Deum praeter, Mahomet eiusque propheta est." Haec latro repetit. „Gratulor!" ait Mahomet. „Panem sume tibi nunc; certe esuris, amice. Lac quoque vis? Aderit!" Exit, ut afferat. At cum revenit, latro iam nullus adest. Fugitne? Fugit. Quid refert? Omnia, quis opus est, ut vivat, Mahomet antehac iam tradidit illi: aes, panem atque Deum. Sufficit. Iam valeat!
-Primum editum fuit 18/08/2009 11h20