POESIS

Columbae pacem deducunt

In Australi terra die configitur
semen aliquod latum vento.
Levis pluvia glebas mollit, frontes puerorum
amplectitur arbores sol floresque.
Arbuscula incerta crescit illuc,
multos odores expandit et vitae aperit
magnam ramorum vim.
Anni transeunt, viridis coma eius manet, quae,
quamquam vento turbata, autumno fructos dat.
Agmen columbarum volitat super oliveta
pacemque circum profundit.
Currunt pueri laeti
palmarum olivarumque tenentes ramos.
Fixa, arbor distorquet truncum suum:
naturam mutantem salutat.
Non senescit, viva, confixa,
nihil fructibus suis nocet.
Saxa retinent radices eius et solidiorem
faciunt terram nostram.
Circa eum mehercle die arbores caesae sunt
pagus natus est cum pontibus viisque,
semina terramque operiens.
Sola oliva dolet, modo rerum novo conglutinatur,
cum arbores vicinae dilapsae sint,
cum exemplar facta sit.
Hodie superest florida coma;
signum est pacis et amoris,
in exspectatione stat columbarum albarum.


scripsit Johannes Teresi

---