Quaedam Lucerna
Quidam in ripa iacet naufragus,
Neptunio imbutus liquore, exanimis.
Tempestate sedata, cinereum caelum
tristitiam amplectitur;
Neptuni iram vita vicit.
Relicta ad ripam defluunt
una cum algis evulvis.
Gavia stat, aspicit fixa,
plumis quod superest excutit,
cantu denique egreditur stridulo.
Procul lumen lucernae lucet,
spem oculis perditis infundit parvulam.
Unde ipsae nunc tacent
tangentes per silentii intervalla
violacea membra fracta.
scripsit Johannes Teresi
Iuppiter ex alta Olympica sede
De fortitudine mentis
Summi semitas quaeramus artificis
Columbae pacem deducunt
Mothiae et Marettimi insulae
Angelus Niger
Lumina perennia iaculantia ex undis
Mater!
Super vitrea
Aperiuntur sepulcra, taetra silentia …
Lux fiet tunc
Solus Tu...
Ithaca insula longinqua!
Et inter gentes vixit
Non unus in-differentiae casus
«Sunt lacrimae rerum et mentem mortalia tangunt»
Lucis spes
Per semitas ignotas itinerarium animae meae
De die doloris
Memoria incorrupta: numerus fui
Innocentes ad Holocaustum Judaicum damnati
De vite celebranda
Verba mea
Astrum, quod magis resplendes...
Inimicus invisibilis