Mater!
Tibi est spiritus meus
tibi sunt oculi mei
haec verba mea.
Memini cum eram super crura tua
capite contra pectus tuum purissimum
intentus ad prima verba absorbenda.
Quid fuit primus gemitus nisi appellatio:
Mater!
Pulcherrimum verbum est, appellatio
quae humo uberi ad solem se tollit
res et corda involvens.
Tremor et motus
flamma est nomen tuum, Mater!
Formosissimus flos, consolatio mea perpetua,
tu es.
Tempus montes, capillos albos reddit
postremo haec unica appellatio manet,
Mater!
scripsit Johannes Teresi
Ad limites boni malique
Tota Eclipsis
Arundinea canistra
Candida ut lilium anima tua!
Metamorphosis
Diluvium mythologicum
Recordationes in sacco servatae
In caelo libertas
Iuppiter ex alta Olympica sede
De fortitudine mentis
Summi semitas quaeramus artificis
Columbae pacem deducunt
Mothiae et Marettimi insulae
Angelus Niger
Lumina perennia iaculantia ex undis
Super vitrea
Aperiuntur sepulcra, taetra silentia …
Lux fiet tunc
Solus Tu...
Ithaca insula longinqua!
Et inter gentes vixit
Non unus in-differentiae casus
«Sunt lacrimae rerum et mentem mortalia tangunt»
Lucis spes
Per semitas ignotas itinerarium animae meae