PAGINA GUSTAVI TAVARES

Brasilianus Bellihorizontensis
COMMENTARIOLI VARII AD LINGVAM ET LITTERAS LATINAS PERTINENTES
E-MAIL: gustavochavestavares@gmail.com
INSTAGRAM: @noctes.latinae --- https://www.instagram.com/noctes.latinae/

Gustavus Brasilianus lectori benevolo sal.

 

Quantum et prosit et oblectet quam quis ex Erasmi Roterodami operibus capiat lectionem, nemo non, dum sapiat, rite dicit. Haec cum sint in universum nota, laudes omitto hominis, ad remque ilico incido.

Ego quondam cum socio agebam, qui me certum fecerat de quodam proverbio: ICTVS SAPIET. Quod unde esset ac qui auctor rettulisset cum ab eo percontatus essem, nihil omnino pro comperto sibi constare respondit. Tum uterque, ut potissimum si cui quid ignotum offeratur fit, per RETE OMNIUM GENTIUM locum auctoremque quaerebamus. Ex quo certiores facti sumus Erasmum locum sub uno ADAGIORUM titulo rettulisse, cui index “Piscator ictus sapiet - xxix”. Ad id temporis consilium ceperam narratiunculam scribendi, quam proverbio illius loci usus subornarem: quam quidem, lector benevole, sub oculos tibi propono legendam. Sed prius, ipsum Erasmi locum exscribam, tum me narrantem acie oculorum (ut ita dicam) haurire poteris.

 

❧ Chiliadis primae Centuria I ☙

ADAGIUM XXIX - Piscator ictus sapiet

 

Eandem habet sententiam illud apud Graecos celebratissimum: ἁλιεύς πληγεὶς νόον οἴσει, id est: Piscator percussus sapiet. Idque ferunt ab huiusmodi quodam eventu natum. Cum piscator quispiam piscibus, quos intra rete tenebat, manum admovisset, atque a scorpio pisce feriretur: “ictus - inquit - sapiam”. Itaque suo malo doctus, cavit in posterum. Plinius, libro tricesimo secundo, demonstrat id esse peculiare draconi et scorpio pisci, ut laedant aculeis, si manu tollantur. Zenodotus ait paroemiam exstare apud Sophoclem.

[ex editione: “Erasmi Adagiorum Chiliades” - 1537]

 

 

❧ FABELLA ☙

 

Piscator quandoque ne ictus quidem sapiet

 

Anno exeunte ad unum omnes constitueramus ut perambulaturi iter rus peteremus et lacum prae aquis calidis clarum atque ibi abditum adituque difficilem viseremus. Haud mora: pridie eius diei, qua inter nos convenerat, nostrum quisque apparatum sedulo comparavimus et mane paulo ante indictam horam in eundem convenimus statimque profecti viam eo ferentem gradiebamur.

Medium iam iter erat emensum cum, vesperascente caelo, haud procul tugurium animadvertit quidam nostrûm, vacuum quidem nec cultu habituque incommodum: verum, quin pernoctes viae quicquam usque progrederemur, haud cunctantibus nobis convenit fuisse locum nocti transeundae quaerendum. Quod quidem tugurium ut intravimus, ambulando fessi strata ilico stravimus ac, paulisper sermones inter nos terentes, quae ad iter necessaria essent futura consideravimus, ominati felix faustum bonum nobis fore.

Ubi primum illuxit, modo experrecti certiores per instrumentum facti sumus radiophonicum, quod unus e sociis secum ferebat, clausam utrinque viam esse quae bifida cùm in lacum fert tùm etiam domum: noctu enim rupes ex montis cacumine decidissent viatoresque ab itinere prohiberent. At dubii utrum accingeremur ad angustum quasi saltum traiciendum an in tugurio qui nobis praesto essent futuri maneremus, alteri petendi, alteri (quos inter et ipse numerabar) expectandi consilium cepimus. Illi quidem, voto dato invicem redditoque ut res prospere cederet, ex proposito susceptoque consilio iter sunt aggressi.

Triduo peracto factoque tandem inter nos conventu, in mediis adeo sermonibus cum sese nonnisi audacter atque obnixe servatos angustissimi itineris periculo fuisse rettulissent, tum ego: iuvat me - inquam - vobiscum in praesentiarum salvis unâ adesse. Utinam res ita secundae ut auspicamur futurae eveniant semperque male cedentibus servemur. Quo ego dicto rescivi nihilominus sententiam iis adhuc stetisse qui eodem iter facturi essent : non illud est omnino - ait quispiam pressa voce ad aures susurans - quod ICTVS, veteri proverbio, PISCATOR SAPIAT. Isti nempe etiam contraria experti, in capitis periculo ac discrimine vitae cum versati essent, et negare videntur sese eadem perpessuros posse ! — Quid plura ? Inter epulandum sua cuique fuit licentia confabulari necnon alii aliâ salute praesentibusque frui. Sic enim humanae res: cum secundae sunt, pro se quisque componitur malorum oblitus; cum adversae, nemo non sibi timet, sero consilii paenitens.

....

Etiam atque etiam vale

Dabam Bello Horizonte, XI die mensis Augusti, anno MMXXIII

Scripsit Gustavus Tavares

---