Naturam in melius mutemus!

Olim, matutino tempore, dum cana nix terram gelidam obruit Populus et Abies …

Populus: Salve, mi care Abies…

Abies: Suspensus esse videris.

Populus: Nolim te perturbare … hodie vultus tuus pallet.

Abies: Tuus quoque.

Populus: Verumne dicis?

Abies: Numquam falsum dicere soleo; non ignoras.

Populus: Ecquid triste evenit? Anxius sum.

Abies: Sine dubio est qui culpa non vacat.

Populus: Cur de alicuius culpa dicis?

Abies: Omnes arbores tam consciae sunt.

Populus: Cuius rei, quaeso, consciae?

Abies: Hodie mane ego quoque conscia fui.

Populus: Aperte velim dicas, Abies.

Abies: A quadam avicula, hac vagante ac fame laborante, certior facta sum humanorum culpa naturam penitus deleri, aërem inquinari, pisces quoque laborare.

Populus: Iocose dixistine?

Abies: Utinam iocose dixissem! Verum autem id, de quo locuta sum, est!

Populus: Fieri non potest ut humani aliquid faciant quod sibi ipsis noceat; omnibus constat sine nobis vitam non esse.

Abies: Huius veritatis eos conscios esse putabam.

Populus: Innumerabiles libri scripti sunt, qui humanos hortantur ut naturam colant et ament.

Abies: Surdis auribus scriptores cecinerunt!

Populus: Mi care amice, odium in humanos nuper concepi.

Abies: Iam antea, hodie mane dicam, odium concepi.

Populus: Aegre spiritum duco.

Abies: Hoc idem sentio, amice.

Populus: Vitae finis adest.

Abies: Vale, Popule!

Populus: Vale atque vale, Abies! Illic nos futuros esse spero, ubi humani absint!

Scripsit Dominicus Caveosanus

---