VETERA

Hic nonnulla olim publicata in versionibus anterioribus Ephemeridis reponemus ut facilius reperiantur a lectoribus.
Infeliciter, nonnulae litterae et alia signa typographica non bene agnoscuntur in novo systemate et sufficiuntur signo � . Ignoscite!

Frater Benedictus Huculak OFM multa in Ephemeridem scripsit de vitis sanctorum, de aliisque rebus biblicis, et etiam versionem Latinam suam (magis "classicam") composuit evangeliorum secundum Marcum et Lucam, sub rubricis "Sanctus" et "Scholastica". Ecce "Sanctus 2"

PERPETUA ET FELICITAS AFRAE

Perpetua et Felicitas cum aliquot aliis catechumenis sive aspirantibus ad baptismum, pro Christo mortuae sunt Cartagine in urbe capite Africae proconsularis anno 203 inter persecutionem imperatoris Septimi Severi, post sollemnem Domini Iesu confessionem in foro factam coram interrogante Hilarione procuratore, qui tum eas sociosque ad bestias damnaverat. Glorioso martyrio secutae sunt conterraneos suos Scylitanos, quorum Passio scripta anno fere 180 pertinet ad primordia Latinitatis Christianae una cum Vetere Latina versione Bibliae et paulo ante opera Tertulliani ac Minucii Felicis, quandoquidem sermo Latinus in litteras et in ritūs Christianos introivit non Romae neque in Italia, sed utique in Africa.

Post sententiam capitalem Perpetua et Felicitas ceterique catechumeni reducti de foro in carcerem mox baptizatae sunt. Perpetuam, patricio genere ortam, non solum patris preces et lacrimae, sed ne filii quidem sui lactantis parvuli amor a fide Christo servanda dimovere valuit. Serva autem Felicitas, quae octo mensium praegnans erat tristabatur ac timebat, ne sua differretur damnatio exsequenda neve separaretur a sociis, nam lex prohibebat supplicio affici praegnantes mulieres. Precibus tamen accelerato partu filiolam genuit. Cum autem doleret laborans in partu, quidam e custodibus ait illi: ‘Tu, quae sic modo doles, quid facies obiecta bestiis?’. Respondit Felicitas: ‘Modo ego patior; illic tamen Alius erit in me, qui patietur pro me, quia et ego pro illo passura sum’.

In amphitheatrum, toto spectante populo producuntur Nonis Martiis sive huius mensis die septimo. Tum a ferocissima vacca iactatae, plagis concisae et in terram coniectae sunt. Demum una cum sociis, quia variis bestiis vexati erant, occiduntur gladiis. Populi autem Christiani veneratio praesertim erga utramque martyrem subito efforuit et ita crevit ac cito propagata est, ut utriusque nomen inscriberetur in perantiquum Canonem sanctae Missae Latinae, ubi sacerdos post Consecrationem haec verba profert: ‘Nobis quoque peccatoribus famulis tuis, de multitudine miserationum tuarum sperantibus, partem aliquam et societatem donare digneris cum tuis sanctis Apostolis et Martyribus: cum Stephano, Matthia, Barnaba, Ignatio, Marcellino, Petro, Felicitate, Perpetua, Agatha, Lucia, Caecilia, Anastasia et omnibus Sanctis tuis; intra quorum nos consortium non aestimator meriti, sed veniae, quaesumus, largitor admitte. Per Christum Dominum nostrum’.

Scripsit Fr. Benedykt Huculak OFM -Primum editum fuit 14/03/2006 09h58

---