Martis die 16 mensis Julii 2024

FOLIA LYDIAE ARIMINENSIS

Co-editrix Ephemeridis

 


AD GLORIAM IOHANNIS BAPTISTI PIGHI

 

 

                                         

 

 

               

 

De illustrissimo Latinista

Mirabilis mihi videtur conversio  illustris latinistae J.B.Pighi, quandoquidem stilus classicus coniunctus est rei romanticae, vestis antiqua cum substantia moderna invenitur.

Versus Latine probant, mea sententia, hexametrum hendecasyllabi  avum esse. Nihil deest quin nostro corde animum et poesin Leopardi poetae percipiamus.

 INFINITUM

Semper cara mihi collis deserta fuerunt

et saepes, qua circum imi pars maxima caeli

occultatur. Ibique sedens, dum miror, inane

praeterea spatium sine fine, silentia rerum

ultra homines, altam mihi fingo mentem quietem,

paene tremens. Frondesque auris agitantibus, illa

infinita levi conferre silentia voci

me iuvat: atque aevum cordi immortale recurrit,

mortua saecla, aetas praesens et murmura vitae.

Immemor immenso sic mergor gurgite: lenti

naufragus oceani sic suaviter obruor undis.

 

Idyllium Iacobi Leopardi (1819)  a J.B. Pighi Latine conversum  

                                         

              L'INFINITO

Sempre caro mi fu quest'ermo colle,
e questa siepe, che da tanta parte
dell'ultimo orizzonte il guardo esclude.
Ma sedendo e mirando, interminati
spazi di là da quella, e sovrumani
silenzi, e profondissima quiete
io nel pensier mi fingo, ove per poco
il cor non si spaura. E come il vento
odo stormir tra queste piante, io quello
infinito silenzio a questa voce
vo comparando: e mi sovvien l'eterno,
e le morte stagioni, e la presente
e viva, e il suon di lei. Così tra questa
immensità s'annega il pensier mio:
e il naufragar m'è dolce in questo mare.

GIACOMO LEOPARDI, 28 Maggio 1819 (Canti , XII). 

 

 

 

Scripsit Lydia Ariminensis


DE LATINE SCRIBENDO