Co-editrix Ephemeridis
AD GLORIAM IOHANNIS BAPTISTI PIGHI
De illustrissimo Latinista
Mirabilis mihi videtur conversio illustris latinistae J.B.Pighi, quandoquidem stilus classicus coniunctus est rei romanticae, vestis antiqua cum substantia moderna invenitur.
Versus Latine probant, mea sententia, hexametrum hendecasyllabi avum esse. Nihil deest quin nostro corde animum et poesin Leopardi poetae percipiamus.
INFINITUM
Semper cara mihi collis deserta fuerunt
et saepes, qua circum imi pars maxima caeli
occultatur. Ibique sedens, dum miror, inane
praeterea spatium sine fine, silentia rerum
ultra homines, altam mihi fingo mentem quietem,
paene tremens. Frondesque auris agitantibus, illa
infinita levi conferre silentia voci
me iuvat: atque aevum cordi immortale recurrit,
mortua saecla, aetas praesens et murmura vitae.
Immemor immenso sic mergor gurgite: lenti
naufragus oceani sic suaviter obruor undis.
Idyllium Iacobi Leopardi (1819) a J.B. Pighi Latine conversum
L'INFINITO
Sempre caro mi fu quest'ermo colle,
e questa siepe, che da tanta parte
dell'ultimo orizzonte il guardo esclude.
Ma sedendo e mirando, interminati
spazi di là da quella, e sovrumani
silenzi, e profondissima quiete
io nel pensier mi fingo, ove per poco
il cor non si spaura. E come il vento
odo stormir tra queste piante, io quello
infinito silenzio a questa voce
vo comparando: e mi sovvien l'eterno,
e le morte stagioni, e la presente
e viva, e il suon di lei. Così tra questa
immensità s'annega il pensier mio:
e il naufragar m'è dolce in questo mare.GIACOMO LEOPARDI, 28 Maggio 1819 (Canti , XII).
Scripsit Lydia Ariminensis