Jovis die 9 mensis Maii 2024

VETERA

Hic nonnulla olim publicata in versionibus anterioribus Ephemeridis reponemus ut facilius reperiantur a lectoribus.
Infeliciter, nonnulae litterae et alia signa typographica non bene agnoscuntur in novo systemate et sufficiuntur signo � . Ignoscite!

SCRIPTA HISTORICA ET BIBLIOGRAPHICA VICTORII CHIARROCCHI PISAURENSIS

Victorius Ciarrocchi solebat parvas symbolas historicas scribere in Grege Latine Loquentium, et licentiam nobis benigne dedit textus suos in Ephemeride edendi. Quod fecimus sub rubricis "Historia", "Biographiae" et "Memoranda". Ecce vobis "Biographiae":

De Isabella

De Isabella, Hispanorum regina 'Catholica'.

Omnibus rerum gestarum scriptoribus interdum accidit ut ipsi, quotiens de hominibus quavis da causa dignis qui commemorentur investigaverint, optima aut bona aut mala iudicia in medio relinquenda esse putent. Cuius rei causa plerumque ex eo fortasse pendet, quod universe de quolibet homine iudicare omnes velimus, cum difficillimum sit uno sub iudicio omnia, quae quisque fecerit, colligere.
Haec praeponere visum est, quoniam paucis de regibus et reginis tam differunt iudicia virorum doctorum, quam de Isabella, Hispanorum regina, quae quartum et vigesimum annum nondum expleverat cum, Henrico fratre mortuo, cui cognomentum 'impotenti' fuit (quod forsan rebus Venereis exercendis infirmiori), die 13mo m. Dec. a. 1474 Segoviae, Hispaniae in urbe, regina Castiliae et Leonis regnorum est creata. Paucis ante annis Ferdinando, Aragoniae heredi, Isabella nupserat; quo factum est ut duobus ex illis regnis, nempe Aragonensi et Castiliensi, quamvis tantum nomine unita essent, opes ac vires magnae sint collectae atque aptiores fuerint ad Iliberrem urbem (Hispanice: 'Granada'), quae tunc regni ab Arabibus in Hispania constituti caput erat, expugnandam et cum Castilia et Aragonia consociandam. Post longam qua urbs haec erat cincta obsidionem, die secundo m. Ian. 1492 Hispanorum exercitui obsistere Arabes milites et cives Iliberritani desiverunt. Hac victoria sunt Aragoniae et Castiliae regnorum fines prolatati atque a non paucis aliarum Europae Civitatum principibus, maxime a pontifice Innocentio VIII, praecipue firmus Isabellae animus, quo illud bellum etiam pro religione Christiana augescenda erat susceptum, valde laudatus est.

Sed paucis post hebdomadibus, i. e. pridie Kal. Apr. 1492, "eiusdem regni administratores in errorem gravissimum inciderunt, scilicet Hebraeos ab omnibus Hispaniae regionibus expellendi", sicut adfirmat Stephanus Nadler in libro "De Benedicti Spinoza vita" (Anglice: "Spinoza. A life"; translatio Italica: "Spinoza (...)", Einaudi, Torino, 2002, p. 3). Sunt autem alii rerum gestarum scriptores, qui propter Hebraeos ab Hispania expulsos putent ipsis graviora mala parcita esse et Hispanorum res publicas minus a crebrioribus, ut antea acciderit, Christianos inter et Hebraeos seditionibus conflictibusque perturbatas esse. Haec est opinio Ioannis Dumont (1923-2001), qui multos annos in universitate Hispalensi (i. e. urbis, quae Hispanice 'Sevilla' vocatur) historiam docuit quique librum scripsit "De Isabella, muliere catholica praestantissima" (Francogallice: "L'incomparable Isabelle la Catholique", Criterion, Paris, 1992; translatio Italica: "La regina diffamata" ['diffamare' congruit, ni fallor, cum verbo Latino, quod est 'obtrectare', sive 'iniuste vituperare'], S.E.I., Torino, 2003). Utut hac de controversa re, illud tamen inceptum rebus omnium fere Hispanorum oeconomicis valde nocuit, propterea quod, Hebraeis expulsis aut eorum aliquibus una cum non paucis Arabibus ad fidem christianam vi perque minationes conversis, haud facile fuit vias rationesque invenire, quae ad res oeconomicas recte administrandas aptae essent. His econtra in rebus curandis et Arabes et maxime Hebraei iam pridem optime se gesserant.

Nihilominus alios fines eosdemque fortasse non spernendos adsequi contendit Isabella, quae artibus et litteris saepe favit (eodem anno 1492 huic reginae librum quendam, qui est de lingua a permultis hominibus tunc regiones Hispaniae centrales incolentibus adhibita quique "Grammática Castellana" inscribitur, dicavit Antonius de Nebrija) atque inceptum Christophori Columbi, scilicet ad Indorum terras perveniendi navigando ad occidentem versus, omni ope fovit. Quare et illi reginae meritum, quia terras novi mundi _ casu aut naturae necessitate aut Dei voluntate _ invenisse, revera meritum fuit, tribuendum est. "Animo ardenti, pio, firmo praeditam" Isabellam atque in omnibus fere quae suscipienda essent inceptis "visione mundi ductam universali" fuisse adfirmavit Salvator de Madariaga (1886-1978), summus ni fallor scriptor Hispanus, quodam in opere "De Hispania" inscripto (Anglice: "Spain"; translatio Italica: "Storia della Spagna", Cappelli, Bologna, 1966, p. 29, sub capite tertio, c. t. 'De Hispanorum imperio'). Cuius igitur imperii fundamenta iecerunt Ferdinandus et Isabella, quorum e coniugio quinque liberi nati sunt, nempe Ioannes, qui adulescens mortuus est; e feminis, Catharina nupsit Henrico VIII, Anglorum regi; Philippus, e domo Absburgica, Ioannam duxit uxorem, quae anno 1500 Carolum, postea 'Quintum' veluti imperatorem et 'Primum' sicut Hispanorum regem, peperit.

Somnum aeternum in ecclesia cathedrali Iliberritana dormit Isabella prope Ferdinandum iacens, cui regi mulierosissimo adeo regina illa ignovit, ut aliquos Ferdinandi ignotarumque feminarum liberos ipsa alere non dedignata sit: summum patientiae, pietatis, prudentiae exemplum! In oppido, quod Hispanice vocatur 'Medina del Campo' quodque inter Segoviam et Vallisoletum (Hisp.: 'Valladolid') urbes est situm, die 26mo m. Nov. a. 1504 supremum diem obiit Isabella, cui maxime cordi haud dubie illud fuit, ut concordes atque unitae Hispanicae nationes viverent, fortasse haud ignara sententiae huiusce: "Concordia parvae res crescunt, discordia maxumae dilabuntur".

Scripsit Victorius Ciarrocchi -Primum editum fuit 28/11/2005 18h29

De Henrico Toti, qui die 6 Aug. 1916 mortem obiit
De Hieronymo Pragensi, qui abhinc sexcentos annos crematus est
Quaedam de Ludovico XIV, Francogallorum rege (1661-1715)
In memoriam Davidis Balme...
Pro Dante Alagherio, qui anno MCCLXV ortum habuit
DE IOANNE BAPTISTA DELLA PORTA
De Carolo Gesualdo (1566-1613)
De Ioanne Bosco...
De Iosepho Maria Mazzolari (1712-1786)
De Americo Vespucci...
De Ioanna ab Arcu (1412-1431)
Leo primus
De Ioanne Baptista Morgagni...
De Roberto Busa (1913-2011)...
De Othone, domus Absburgicae principe
De Peregrino Artusi (1820-1911)
De Septimio Severo
Carolus Du Cange...
DE CAROLO BORROMAEO...
De Carolo Michelstaedter...
De Camillo Benso Cavour
De Michaele Ruggieri (1543-1607)
Eduardus VII
Quaedam de Iacobi Monod (1910-1976) doctrina philosophica
De Raimundo Montecuccoli
Caesar Lombroso
De vita actisque Alexandri III
Ioannes Calvinus
Imago nova sancti Pauli
Qui primus contra mafiam pugnabat...
De Iohanne Milton
De Alberto von Haller
De Ioanne Francisco Fernel (1497-1558)
De Anna Magnani (1908-1973)
De Ioanne Alfonso Borelli (1608-1679)
De Iosepho Occhialini (1907-1993)
De Mata Hari (1876-1917)
De Vincentio Filicaia (1642-1707)
Caesar Baronius (1538-1607)
De Rita Casciensi, sancta 'casuum impossibilium'
De Iacobo Casanova (1725-1798)
De Arturo Toscanini (1867-1957)
De Renata Tebaldi (1922-2004)
De Friderico Fellini
De Henrico Houdini (1874 - 1926)
De Ioanna Arendt (1906 - 1975)
De Aloysio Galvani (1737 - 1798)
De Greta Garbo (1905-1990)
De Arcturo Koestler (1905 - 1983)
De Othone Von Bismark
De Elemiro Zolla (1926-2002)
De Iacobo Leopardi (1798-1837)
Rochus (Rocky) Marciano, (1923–1969)
De Renato Cesarini, pedilusore singularissimo (1906-1969).
De Iusto Lipsio (1547- 1606)
De Antonio Quinn (1915-2001)
Theodericus Bonhoeffer (1906 - 1945)
De Alexandro Volta (1745-1827)
Die undecimo octobris 1963 obiit Editha Piaf