David Stella
Tamen honor magnus fuit David Stellam olim ferre,
bene in Dalmatica veste infixa eam superbe offerre.
Divinum propter et vero singulare ingens signum
potestatis adrogantia eos damnabat ad patibulum,
homines, mulieres, pueros spretos ut obiectum indignum.
Conferto ordine, corpore congelato et anima mortificata,
in parvulum spatium coacti sordidum et obscurum,
ad mortem ibant sententia certa et praeiudicata.
Quis hoc volebat, nisi qui in corde odium habebat,
stirpis purae conceptum, pravam potestatem tenebat?
At Stella illa quae in Dei caelo lucet,
iure mortem delet, totam inscientiam torret.
Horrendum scelus captivos eos faciens, ad mortem damnatos,
sacrificium iniustum eos reddens ad fossas destinatos,
immortales coronaverunt, innocentes extulerunt,
nullo pretio a fortiori eorum aetatem aestimaverunt.
scripsit Johannes Teresi
Summi semitas quaeramus artificis
Amor tacitus
Qui natus est Redemptor
Imagines
Dies Natalis Romae
Tempus quid sit
Verba mea effluvia facta sunt
Autumno
Ad limites boni malique
Tota Eclipsis
Arundinea canistra
Candida ut lilium anima tua!
Metamorphosis
Diluvium mythologicum
Recordationes in sacco servatae
In caelo libertas
Iuppiter ex alta Olympica sede
De fortitudine mentis
Summi semitas quaeramus artificis
Columbae pacem deducunt
Mothiae et Marettimi insulae
Angelus Niger
Lumina perennia iaculantia ex undis
Mater!
Super vitrea