In caelo libertas
Aliis superponebantur
lina cubiculis miseris;
intolerabilis fetor et frigus
obstruebant taetra spatia;
ubi, mortis captivi,
iacebant, umbrae vanae,
homines, feminae, pueri.
Per fenestrulam,
quae ipsa caelum
craticula claudebat,
noctes diesque aspiciebantur.
Fumus niger spirabat,
nubes caelumque
caeruleum inquinabat,
vestimenta consumpta imbuebat,
omnia odio tingebat,
animas liberas innocentium,
pro dolor, retinebat.
Lacrimae et pluvia cum vento,
sub caelo ravo,
libertatem tam concupitam expetebant.
scripsit Johannes Teresi
Ad limites boni malique
Tota Eclipsis
Arundinea canistra
Candida ut lilium anima tua!
Metamorphosis
Diluvium mythologicum
Recordationes in sacco servatae
Iuppiter ex alta Olympica sede
De fortitudine mentis
Summi semitas quaeramus artificis
Columbae pacem deducunt
Mothiae et Marettimi insulae
Angelus Niger
Lumina perennia iaculantia ex undis
Mater!
Super vitrea
Aperiuntur sepulcra, taetra silentia …
Lux fiet tunc
Solus Tu...
Ithaca insula longinqua!
Et inter gentes vixit
Non unus in-differentiae casus
«Sunt lacrimae rerum et mentem mortalia tangunt»
Lucis spes
Per semitas ignotas itinerarium animae meae