Veneris die 29 mensis Martii 2024

POESIS

GAVIAE
(cum versione Italica)


Gaviae abeunt lenes // volitantes ex aere tecto
infra quo trepidas //volvit eas vaga vis
ad fumos quae fert// portus efflante vapore
hic ubi fuscum fit// omne quod aspicias.

Nunc in culmine stant//atro tecti modo pace
altis sub nebulis// aspera vox resonat
aura refert volucres //ad turbida litora ponti
vortex tollit eas // a cumulo sabuli.

GABBIANI

Discendono i gabbiani dal cielo chiuso volando leggeri
verso il basso, dove li conduce inquieti un impeto errante
verso i fumi del porto dove si esala spesso vapore
qui dove diventa plumbeo ciò che d’intorno appare.

Ora se ne stanno su di un nero tetto, ora in pace
sotto le alte nubi un verso stridulo risuona
un soffio di vento li riconduce ai tempestosi lidi marini
un vortice li solleva da un cumulo di sabbia.





scripsit Lydia Ariminensis


Et inter gentes vixit
Non unus in-differentiae casus
«Sunt lacrimae rerum et mentem mortalia tangunt»
Lucis spes
Per semitas ignotas itinerarium animae meae
De die doloris
Memoria incorrupta: numerus fui
Innocentes ad Holocaustum Judaicum damnati
De vite celebranda
Quaedam Lucerna
Verba mea
Astrum, quod magis resplendes...
Inimicus invisibilis
Eritque arcus in caritate
Diluvium mythologicum
PREX
Amor ut speculum
Agmen columbarum volitat super oliveta
Sollemni die Festo Mortuorum
Noli tibi similem occidere!
Volant verba...
Mentis creatio
Daedalus et Icarus
De ludis mentis
Tempora heroum hominumque felicia et fructifera