POESIS

Mentem remotae memoriae

Aperiuntur sepulcra tetra silentia;
ossa posita quiescunt adhuc
defensa scutis marmoreis.
Undae corrodunt rupes,
dissolvunt in sale praeteriti miculas.
In solis luce rursus vivunt,
levi aere tacta, fossilia ...
Saxa loquuntur, dicunt motum
manuum peritorum,
mentem remotae memoriae;
quasi scalpra animi.
Enumerari non possunt dies
nec saecula, eadem memoria
vertitur in arenae tritica.
Fluxus cessat clepsydrae
cum inveniatur antrum,
sedes artis cogitationisque,
et gesta eruditorum
instante Fati decreto.


scripsit Johannes Teresi

---