«Sunt lacrimae rerum et mentem mortalia tangunt»
Instante terroris
tempestatisque suspenso.
Confusae imagines
una cum fremitu irrumpunt rei corruentis.
Dein factum est.
Vitae succedit mors,
omnia aufert, crudelissima.
Pons ille qui iter coniungebat,
qui, fragilis, ultra fines
vitas ducebat,
iam non est.
Juvenes, sponsae, pueri
omnes dilapsi sunt, Fato oblati.
Sunt lacrimae rerum!
Pluvia
corda superstitia supertegit,
quae, incredula,
territa,
adhuc pulsant.
Somnium frangitur;
immanis dolor resonat;
aquae fluminis et ripae
obscurae tristesque factae
luctu omnia heu implent.
scripsit Johannes Teresi
In caelo libertas
Iuppiter ex alta Olympica sede
De fortitudine mentis
Summi semitas quaeramus artificis
Columbae pacem deducunt
Mothiae et Marettimi insulae
Angelus Niger
Lumina perennia iaculantia ex undis
Mater!
Super vitrea
Aperiuntur sepulcra, taetra silentia …
Lux fiet tunc
Solus Tu...
Ithaca insula longinqua!
Et inter gentes vixit
Non unus in-differentiae casus
Lucis spes
Per semitas ignotas itinerarium animae meae
De die doloris
Memoria incorrupta: numerus fui
Innocentes ad Holocaustum Judaicum damnati
De vite celebranda
Quaedam Lucerna
Verba mea
Astrum, quod magis resplendes...